૨૫૦ ખા. જયાં જેમ થાય તેમ સેજે થાય, કરતત્ર્યને શિરતે દેવાય; અટકયુ ન રહે કાંઈ કાર, ભાગળ આગળથે થાએે સાજ; કરવાર ન દીસે કાય, અખાસા એ કરતા હાય. ૧૨ અખા પરમેશ્વર શ્વેતાં અશે, કા ન જાએ કાર્ય કશે; કાણુ કળે તે કેને કળે, એકવડે સધળા ચળવળે; જેમ મેધ બહુ દેકરી, બિંદુ મેધને જુવે કેમ કરી. ૫૧૩ માંહિ મ્હાર ન જાયે કથૈ, આંધ્યા રૂા તે લદ્મા; સેજ સહુજ જુથ્થુ આકાશ, ઉપજ સાથે અખા સમાસ; આગ શુગુ નિષતું જાય, પાછળ નિર્ગુણ થઈ ભુંસાય. ૧૧૪ પ્રત્યક્ષ પ્રમાણુ ચાલ્યું જાય સદા, કોઇ સભાળી જીવે જદા; નિવૃવિના સર્વે અવિબેંક, મનિષમાંથી સર્વે બેવ; થી રમી પાછે રસ થાય, અખા રામ એવાને જે ઉપજે તે પાધુ વળે, ચાદ લેાક કપાળે તુ ન રહેૉટામાટે, તેમનુ` તે ખેઠું હે ઘાટ; દૃષ્ણ પાર્થ તે મા, અખા ગાય. ૫૧૫ અે; તેમનું તેમ નિધાન. ૫૧૬ જાણુ; એમ જોતાં અમે તે કશા, આધા મેધમાં એક બુંદ જો; ફેારાનું તે શું પ્રમાણ, સાવ નિરંતર પાણી જેમ છે તેમ દેજ નિદાન, અળગું નવું એહજ જાન. ૫૧૭ અખે રામ એવા એળખ્યા, કાગળ મળે ન જાએ લખ્યું; ફરતે ખેઠે તે નવ મળે, નખશિખ લગે તે નવ ચળે; સેજે સેજ ઘલાણી હામ, અખા નિરતર વસ્તુ અત પામ્યું` ભન જદા, દળિદર હા કે હા સપદા; ફાવ્યેારામ, ૫૧૮ દરિદ્ર નવ ધેન સુખનું માન, જારે પામ્યુ મૂળ નિધાન; આદ્ય કર્મ કીધે જીવ થયા, કારણુ આધ શાના પર રહ્યા. ૧૯ અખા ચૈતનના ઠાઠ; ક્રૂા. ૫૨૦ વિચારે ખેડૂધાટ, આપેઆપ પડિત જાણ કહેા એ ભર્મ, અણુજાણે શુ સાધન ધર્મ; વ્યક્ત કરે તે વડતા ખરા, અખા અણુજાણે ભૂલા કરતા રહે તે ખૂટે કમઁ, એ આશય જાણ્યાને સર્મ, જોતુ જીવતે કતા હરી, જૈ તુ શીવ તે અખા એમ જાણે તે આપે આપ,ગીતા વિષે હરિ રાખ્યા થાપ, પર૧ ગીતાને અધ્યાય સાતમે, ભક્ત ચર કહ્યા તે સમે; તેમાં ત્રણતણા હરિ કહે હુ'ભૂપ, પણ જ્ઞાતા તે મારૂ' નિજરૂપ; કાર્ય પ્રત્યે બાહારે રમુ, અખા અડ્યે ત્યાં સાને સમજે તે નર ખરા, ભણ્યેગણ્યે માણે વસ્તુ ખરી; વિરમુ: પરર આ;
