૩૨૬ સાભળ ભ પુત્રી ધર્મ કરી થાપશે, મનવાંછિત ભાગ્ય આપશે; લાવ્યા પસલી આપણે ઘેર, રાજા આવ્યા રૂડી પેર. ૧૯૩ છાત તાત ને એ મેાશાળ, આપણુ ઉપર અંકું વ્હાલ; એ છે. ધારા આધાર, અને શિર પૃથ્વીના ભાર, ૧૯૪ બેટી વ્હેન ને તુ ભાણેજ, આપણુ ઊપર અદધું હૈજ; હત કરિને દગા જો દેય, નરકતાં ફળ તે તે લેય. ૧૯૫ નાનાં મેટાં વ્યાપક જન, શરણુગતનું એ છે 'ન માનની મુખ સનમુખ કરી, શુકસ' કીધી વાત; ક્રામભા જો કાપશે, તે કરશે તુજ ધાત. કમી કામે આંધળે, ન ગણું હેત ને આઇ; માટે તુજને મારશે થાી રહેને ભાઇ. દાહરા. વચન સુણી નિતાતણુ, શુ કહે સાંભળ વાત; કામમદ જોભન શુ કરે, જગતપિતા સાક્ષાત. અજ્ઞાન અબળા તુ સમી, મૈં નવ દીઠી કાય; કહું વાત પઢ તરે, ૧૯૬ ચાપાઈ જોબનમદ વ્હેલો આંધળે, બીજો અધ કામે આકળે; ત્રીજો અધ ધનમદ જેતે, ચેાથે મદ જેની દેહને. ૧૯૮ પંચમ અધ જે જીવ આદર, છઠે અધ જે કાપે ભરે; સાતમે અધ દબાણો જેલ, આઠમા અધ વ્યસનીની દેહ. ૧૯૯ એટલા અંધ વિચાર ન કરે, ના કહિયે તે નિશ્ચે મરે. ૧૯૭ મનમાં સમજી જોય. ૨૦૧ ગણ તે વૃષ્ટિક્રમ કરશે મેહુ; ચાપા રાજા આવે કપટે કરી, તે કાણુ પૂછે અને કી; ગામ પ્રધાનને શિદ મેકિયા, આપ કેમ આવે એકલે. ૨૦૨ એને કરવું સળુ સેહેલ, ખરે ભારે ચરાવે મેહુલ; પ્રધાનને રાખે કાળાગ્રહ વિખે, કાણુ જોગવર છે એ પુખે. ૨૦૩ એને માથે મૂળિયે ધર્મ, તે કડાં ફ્યૂમ કરશે કમેં; શી થાશે પરજાની સત્ય, ૨૦૪ નંદરાયનું જાશે જો કે રાજાની દે, વધુ વાંકે રાજા દે દંડ, નિશ્ચે તુટી પડે બ્રહ્માંડ. ૨૦૧
