નરૃખત્રીશી. દાહરા. રાખી રીસ રૂદિયા વિષે, આવ્યા મંદિરમાંય; પાપઢ પદ્મની એ જણાં, વાટ જુવે છે ત્યાંય. ૨૬ વૈલેાચન ત્યાં નિખિયા, કૃતાંત સરીખા ક્રાળ; રીશે ભર ચઢારિયુ, અતિ રાતે વિકરાળ, શીશ; પાપટ પદ્મની સમયાં, પગે નાબુ ખેમકુશળ છે આપણે, છાંડ રૂથિ રીશ. કહે પોપટ આ અવસરે, રખે કરી મન ભરમ; તારા પુન્ય પ્રતાપથી, પ્રભુએ રાખ્યો ધમ પ્રણામ કરીને પદ્મની, ખે.લી પતિની સાથ; વીટી ત્યાં નંદરાયની, દીઠી જમણે હાથ. અગ્નિ ાળ અદકી હતી, તેમાં રેડવુ ઘ1; આગ્નરાળ ભેમાં મળ્યાં, ભડકે ઊંચ તત. નવ ખાએ નવ જળ પિએ, સુખેનિદ્રા ન થાય; એક વાત ઉકલે નહી, ચિત લાગી ચિતાય. તે તેા ટાળી નહિ ટળે, લાગી યા સાથ; જ્યમ અક્ષર હીતા, (તે) પડી પટાળે ભાત, થાપાઇ. ૩૩૧ ૨૭૦ ૨૦૧ ૨૨ ૨૭૩ ૩૦૪ ૨૭૫ ૨૭૬ કહે છે શુક નાગીને શીશ, તો રાજ દેથી રીશ; સમજો મનમાં આણી પેર,નથી ખાપણુ આવી તમ ઘેર. ૨૭૭ તે વાતે પ્રતિજ્ઞા કરૂ, દેઉં વાચા સત્ય ધીજ હું કરૂં; વાત વીતી તે માંડી કહી, વિસ્તારીને સવળી સહી. ૨૭૮ હરિયે તે ખ્યું છે આપ, હું ખેલતાં એસે પાપ; સમજાવ્યે! વજીર બહુ રીત, કહે પણ જોડી બહુ પ્રીત. ૨૭૯ જાર આવ્યેા તેજનકજ થયા,પસલી આપી મંદિર ગયા; કહી બેહેન મુખ આણી વ્હાલ,આપી વીટી આપી શાલ. ૨૮૦ તે વાતે સૂરજ સાખિયા,સતિના ધરમ રામે રાખિયે; સાચી વાત ક તમ સાથ,કહો તે અગ્નિમાં ચાલું હાય. ૨૮૧ પદ્મની પાપડૅ કહ્યા બહુ ભેદ, તેણે તે નવ મૂકયો ખે; જેમ જેમએ જ વાત કરે,તેમ તેમ રેશ અદકેરા ધરે. ૨૮૨ એને મારૂં કે હું' મ', ભારે દુઃખ મા યમ ધ અને ભાર તે કાપે રાય, પ્રધાનપણું તે મારૂં જાય, ૨૮૩
