1 નદુખત્રીશી. ત્યારે માળીએ ધશિયા હાથ, મે' શીદ કરી સ્રીથી વાત; ત્યારે માળી ખેાણ્યેા અંક, એ મેટા ને આપણુ રક. ૪૭૭ રક વરણુ ના છરવે ધન, ના જીરવે લાંધણુ કરી અન; કાયરને મત ના રહે ધીર, બિલ્લિ પેટમાં ન રહે ખીર, ૪૭૮ વિનતા પેટમાં ન રહે વાત, રૂડી કે ભુંડી સાક્ષાત; માળણુ માળીની વારી ન રહી, ચેતાવા રાણી પાસે ગઈ. ૪૭૯ કહ્યું સરવ પેલું વૃત્તાંત, ભાગી મનડાફેરી બ્રાંત; ચપા હેઠળ મા રાય, હજી અસ્થિ પડયાં છે ત્યાંય. ૪૮૦ માન્યુ રાણએ સાચુ સૂત્ર, પાસે તેડાવ્યે પોતાના પુત્ર; સરવ વાત સમનવી ફહી, નિશાં કુવરને પૂરી થઈ. જા અંત:કરણુમાં વ્યાપી રીશ, પગની જવાળે બેધુ શીશ; તેડયા ૧ર પાસે ત્યહાં, કહે તાત માર્યો છે કયહાં ! ૪૮૨ રખે વિજર જૂઠ્ઠું ઓચરે, આવ્યેા કાળ વહુ ખૂટે મરે; નહિ મૂકું તુજને આ દીશ, નીચ પાસ છેદાવું શીશ. ૪૮૪ પ્રધાન ત્યાંનાં નામુકર ગયા, ટી ઉપાયે નવ જાડો થયે; તેને સાથે તેડી પૂર પળે, ગયા વૃક્ષ પાને તળે. ૪૮૪ દાઢયાં હતાં તે કહાડયાં અસ્થ, નિકળી સાચેસાચી વસ્ત; નમરલોકે તે દીઠું દૃષ્ટ, કેઢિ પ્રકારે પામ્યા કઢ. ૪૫ નાખ્યાં અસ્થ ગંગાને તીર, ધેર આવ્યા મન રાખી ધીર; પ્રધાનને બાંધી આણુિયા, પિતાતણા ખૂની નણિયેા. ૪૮૬ ખેાલ સાચું ઊભા રહી ધાટ, મહિપતિને ભાગ્યે શા માટ; જૂઠી વાત રખે તું કરે, આમે કાળ ખુટે તુ મરે. ૪૮૭ કહે વર્જિર સુથ્થુ નૃપના પુત્ર, સાચું કહું તમ આગળ સૂત્ર; મુજને હય લેવા મેકક્લ્યા, રાતે મેહેલે આવ્યે એકલા. ૪૮ પ્રતિહાર કરકુંડળ દીધ, પ્રવેશ ધર મારામાં કીધ; જીવતી સાથે ભેાજન જમ્યા, વીંટી કામ આંધળા થયા તે જાર, તે માટે નારી પેાપટ ત્રીજો રાય, મારે મુખે નામુકર જાય. ૪૯૦ તે તે ખાર હો ધારિયા, તારા તાત તેથી ભારિયા; કામવાસના એણે કરી, પાપમુદ્દે મેં માણ્યા મહિપતિ મે’ નિઃશંક, સામે અક્ષર એ છે ક; મા રાજા કીધે સ્ત્રીસંગ, એ વાતની એટલેા છે કે, જર આપી રગે રમ્યા, ૪૨૯ મુજને લાગ્યાં ખાર; ડેધરી. ૧૯૧ ૩૪
