૫૦ સાભળ બ ( પછે ) પં ચઢાળી સહુ કરા, મારા મુજને ઠાર; એને વધાવજો મેાતીખે, છે સાચે બાકી પ્રતિત દેખાડવી, એ તેા વેહવાર. આળપાળ; દીનદયાળ. મેવે યુવાને જીવતા, ચાપાઇ. જોય. ૫૫૪ સહુ સાંભળીને છાના રહ્યા, પ્રતિઉત્તર તેના નવ થયા; અચરજ વાત અનેરી હાય, સ્ત્રી સામું ત્યાં સહુકા તાળી પાડી લેાકજ હસ્યા, મરમ એલ વનિતાને વસ્યા; નામનીને મન ભેઘુષ્ટ, પ્રત્યક્ષ દેવ દેખાડૅ દ્રષ્ટ. ૫૫૫ મહારાજ મેટા મહિપતી, સ્તુતિ કરવા તવ મડી સતી; સુધન્વા તેલ તળ્યા જાહરે, શીતળ તેલ કસું તાહરે. ૫૫૬ પંચાળીનાં પૂછ્યાં ચીર, અનેક ભક્તની રાખી ધીર; કાષ્ટ ભક્ષ સીતાએ કર્યુ, શાખ દશરથ રાજાએ પુસુ ૫૫૭ મહારાજ સંકટ અતિશે પડયું, કલંક વણવાંકે શિર ચડયુ; એમ કહીને જોડયા હાથ, ધરતી વેહેર દેજે મુજમાત. ૫૫૮ દીધે વેહર માતાએ માગ, સ્ત્રીએ જાવાના જે લાગ; આ ધરતીમાં જાય જેટલે, દૈતિક એક થયા કડાકા મહા ધનધેર, અધકાર અધિક્ર પ્રલેકાળમાં થાય છે જેમ, આ વેળામાં થયું છે તેમ. ૫૦ ધરતીએ જ્યાંહાં દીધેા માગ,સાક્ષાત ત્યાંતાં આવ્યા શેષનાગ, મહાજોગેશ્વરકેરૂ' રૂપ, અમૃતકુપ હાથે અકળ સ્વરૂપ. ૬º નારી ઉપર આણે નેહ, મનુષાકાર દેવાંશી દેહ; પ્રમદાએ જોહ્મા બેઉ પાણુ, મેલ્યા જોગેશ્વર સત્ય વાણુ, ૧૬૨ થયું તેટલે. ૫૫૯ જુગજોર; કહે જોગી સાંભળ રે સતી, જીવતા થશે નગરના પતી; ચપા તળે દાટ રાય જ્યાં, પડા છ અસ્થિના કડકા ત્યાં. ૫૬૩ ચંપા ઝાડ તળે તું જા, આશા તૃપ્ત કરવાને ધ્રા; અમરત છાંટજો જીવશે રાય, શા માટે પાતાળે જાય. ૫૬૪ નદ નરેશ ત્યાં જીવતા થશે, સહુના મનના સદેહ જો; ુ શેષનાગ આવ્યે તુજ સહાય, તાહારા વધારવા મહિમાય, ૫૬૫ રૂદીયામાંહે રાખી ધીર, અસ્થ ઉપરે સીંચ નીર; તારા દુ: ખના લગ્ન મે ભરમ, ઇશ્વર રાખો સાત ધરમ. પ૬૬ આશા દીધી શ્રી શેષનાગ, નારી પામી નવàા લાગ; પછી નાગ અલાપજ હાય, તે તે અન્ય ન દેખે કાય. પૂર્ણ પપર ૫૫૩
