રૂપર સામળ ભટ જીવ્યેા જગ જેનું સત્ય રહ્યું, સત્ય મુકયું તેનું સરવસ્વ ગયું; સ્વર્ગે જવાની વાટજ જેહ, સત્યનામે ઓળખાએ તેહ. ૫૮૪ અા પદમાં મેટેરી મત્ય, તેનું તત્વ સાચું' તે સત્ય; સત્ય ઉપર જેહેની હાડ, તે આગળ ઇશ્વર (રે) કરોડ, પાર સત્ય સાથે જેના વેહેવાર, તે જાણુવે! ઈશ્વર અવતાર, સત્ય ઉપરે નિરમળ ને, તે જાણુવા ઇશ્વરની દેહ, ૫૮૭ સ્થાળસ મરડી ઊઠયા રાય, પુષ્પવૃષ્ટિ તે થાનકે થાય; સાબાશ સતી સહુકાએ કહી, જેજેકાર જગતમાં થઈ, ૧૮૯ પાપી પ્રધાનને સેટ કેન્દ્ર, નથી રાયતે કઇ સંદેહ; નથી નદૈ રાજાને જ્ઞાન, (કે) શ! કારણે બાંધ્યે પ્રધાન. ૧૮૯ શા માટે બાંધ્યે પ્રધાનને, શા માટે મારા એ રાંકને; કા મુજને ઍના વાંકને, પૂર્વ ધૃત્તાંત રાજાને કહ્યું, જોતામાં છે મારે ત્યાહારે ખબર થાએ મને. પુણ૦ ત્યારે જ્ઞાન પેાતાને થયું; વાંક, શું કરે એ ખાડે રાંક. ૧૯૧ અતિ અઘટિત મેં આચરણુ કર્યું, અને તેથી દુઃખસાગર ભર્યું; સ્ત્રી વેર્ વ નવ થાય, કામ અજીત તે નવ છતાય, પર એ શું જાણે સતિ ને રાય, નિસશય મન કેમ એનું થાય; ભલે એણે મા છે મને, ભલે ન્યાય તે સૂઝયા તને. પ૯૩ એમ કરતાં સતીપણું સિધ થયુ', કલક એ નારીનું ગયું; હવે એને મારશે મા કાય, હોનાર વસ્તુ તે મિથ્યા નવ હાય, ૪ છે શ્રા વચ્છર સરપાવજ દીયા, ન્યાથી તે વાડાલા કીયે; તે ઉપર નવ રાખી દાઝ, નંદપુત્ર ભલી ભાત રાખી માનની, કથને તે જોડયા તેષ વજીરે હાથ, સ્તુતિ કરી હું છાઁ અપરાધી તાહરા, હવે સદેહ મેતીપુષ્પ વધાવી નાર, ગયા સાઁ નિશ્ર નિષ્કલકનારી દેહ, માનતા નારીની ચાલી ધણી, સાચી શક્તિ તે દેવી તણી. ૧૯૮ રાજ. પુષ મેસાડયે સેાંપી કામની; રાજાની સાથે પદ્ ભાગ્યેા માહ; પાતાને ઠાર. પછ સત્યવાદી નંદરાયના નેહ; દાહરા પ્રીત કરે પરતાની, કેવળ જાએ પ્રાણ; લેશે અત પરનારના, તેનું નામ અજાણુ. નારી કેહેશે છૂટડી, તેને યા પરનારીની પ્રીતથી, જાશે સુખ સદૈવ દૈવ; પહ
