પ. પદ ધરાવે જે, રમે ધૂત ક્રમનીશું તે; તે સંગાથે પાડી હાડ, છતાડા તા દિગવિજે તે સાથે કરૂ, પંચદડ શિર છત્રજ ધરું હા. પહોંચે કાડ, ૧૨૪ ત્યારે હરસિધ મેલિયાં, એની ઉત્તમ જાત; એમાં પ્રાક્રમ છે ઘણુ; આગળ જોશા ખ્યાત. ૫૫ચ એ જીયાત, તે તમને કહું આજ; તમે જાઆ ઇદ્રાસને, ત્યાં રહેશે તમ લાજ. વૈતાળ સંગાથે પરવરા, મારા તુજ શિર હાથ; ઈંદ્રાસન શાભા ઘણી, ત્યાં મળશે સઉ વાત, કામ કરી ઘેર આવશે, પહાંચશે મનના કાડ; એ જીવતીને છતશૈ, શ કરીને હાડ. છત્ર મળે પચદ'ડનુ, થારો જુગજુગ નામ; નહિ સેહેલુ કામ. નહીં, પુન્યે નાસે પાપ; આપ તુજને છતી નવ શકે, એ પુન્યે ગ્રહ પીડે ત્રિદશ વશ એક પુન્યને, ગૂઢે ઈશ્વર વચન શીરા ચડાવિયુ, તેયે વીર અનૂપ; પવન પેહેલેા પરવચ્ચે, વીર તે વિક્રમ ભૂપ ત્યાં આવે છે અતિધશે, રોભા નાતમ ઢાય; નાચ કરે દુમતી સાંહાં, રાજા દૃષ્ટ જોય. અચરજ પામ્ય અતિ ધણુ', જેશુ પાડી ાડ; અહીં, ઊરશીની દેવતા, નહિ માનવીનું રૂપ; નૃત્ય કરે તે તે જોડ. દમની નહિ કાઈ એ જીતે અચરજ કશું, ભાગ્યેા સદેહ ભૂપ. સભાસદૂ ભરપૂર છે, પછવાડે છે વીર; અદ્રશ્ય રાજા ત્યાં રહ્યા, મનમાં આણી ધીર. રાય ઈ રીઝયા ભ્રૂણુ', દીઠી રમત અપાર; દમનીને ત્યાં આપિયે, અમુલ એકાવલ દ્વાર ચાયાઈ ૩૧૩ પાછળ હાથ દમનીએ ફત્ય, હાર વીર વૈતાળે હત્યા; તે દમની નવ જાણે કાય, રઘા દેવ સહુ દ્રર્ટ જોય. મીજી રમતે આપ્યાં પાન, પામી ક્રમની મોટપ માન; પાછળ આપ્યાં પાન તે કરી, વૈતાળેલીમાં તે વરી, ૧૨૫ ૧૨ ૧૨૭ ર ર ૧૩ 13 ૧૩૩ ૧૩૪ ૧૩૫ 13 ૧૩૦
