૪ સામળ તા. પછે કાનની લીધી ઝાલ, એવા વીર માટેા વૈતાળ; છે. પગનું લીધું ઝેર, દમનીને નિદ્રાની ધેર. ઉગ્યા સૂર ઊઠી સભાય, આપ આપને સ્થાનક જાય; પ્રણમ્યા સુરનાયક બહુ પેર, વહાણે રાજા માન્યો ધેર. પુર મધ્યે પ્રયાણુજ કચુ,સ્નાન દ્વાન વ્રત પુન્ય આચણ્યુ'; આવી ખેડે રાજસભાય, દમનીને ધેર તેડું જાય. દાહરા. યમ ઘર સુખે સુઈ રહી, પ્રીતે માની પાસ; રાખ તુજને જીતશે, મૂલખરીદી દાસ. નેહે કામ નાઠાંતણુ, મેટાશુ પાડી હેડ; ઢ્યાં ખાલ અહંકારના, પાંચાડા તે કોડ ચાપાક ૧૩ ૧૪. તે જારી કરી; in જર ૧૪૩ ખેઠી સુખપાલે તે નાર, આવી રાજાને દરબાર; મનના કાડ. ૧૪૫ મહિપતિએ મુછ નાખ્યા હાથ, વધાવચન દમનીની સાથ. ૧૪૪ ત્રણ દિવસ રમાડયા તમા, તેવાં પ્રાક્રમ જોઈયે. અમે; છેલે દહાડે જીતે ઢ, પાંહેાચે તેના ત્યારે દમની ખાલી વાણુ, સાંભળ રાજા મારાથી કઈ હારી ગયા, તે તે મારા મુકયા વાદ ખેઠા તે કરી, રમત હતી જોવા મળ્યું છે. આ એમાં નું ઘડી એક એ રમતજ પાણી ગામ, અચરજ ખેલે ટામેાઠામ, ૧૪૭ જાય, જોરાવરની છતજ થાય; થઈ, દુશ્મની પ્રત્યે વાણી કહી, ૧૪૮ વાત, દીઠું ગઈ રાતે સાક્ષાત; નાચ, નારી તું કરતીતી નામ. ૧૪૯ સ્વપનાકરી કહુ. એક જોયા ક્રાસનના રીઝયા નરપત તુજશુ સાર, હેતે ચ્યાચ્ચે ‘એકાવલ હાર; તે સાચી કે જૂઠી વાણુ, સાચું કહે જે હાય પ્રમાણુ. ૧૫૦ ત્યારે જીવતી ઝાંખી થઈ, જીઠી વાત રાજાને કહી; આળપપાળ જૂઠું એ હાય, સ્વપ્નું… સાચું કદી ન હોય. ૧૫૧ પ્રત્યક્ષ ત્યાં દેખાડયા હાર, ઝાંખી દમની નવ લાગી વાર; માનભંગ થઈ જેટલે, ચુકી દાવ દેતાં તેણે. ૧૧૨ ચટકી અદકી પૈઠી ચિત્ત, એક ભાગ રાજાની જીત, ખીજી વાર ખેલ્યા છે ભૂપ, સાંભળનારી વાત અનુષ. ૧૫૪ ચતુરસુજાણ; સેવક થયા. ૧૪૬
