પંચદંડ. સુખશાતા છે અતિ ધણી, આનંદ અદા ચત; મળ્યા બેટા શીખ , જાઊ માટે પથ ચાપાય. ૩૭. દાહરા. ત્યારે ગુણુકા ઊંચરી, સો રૂડા શણુગાર; જેવા મન તારે ગમે, ભોગવી લે ભરથાર ગુણુકા જાત છે આપણી, મેઢા જનશું પ્રીત; નિત્ય દિવાળી આપણે, નવલા રંગ નિતનીત. પૃલગ પાન ને હારડા, શુભ સામળ સેજ નર રૂડા નિત્યે નવા, ભાગવ આણી હેજ. રાજાને તેા સ્ત્રી ઘણી, સભવે નહિ સભાગ; વારા ન આવે વરસમાં, ત્યાંતે પૂરા ભાગ. I૪૦ લશું. ૩૪૧ વારૂ કહી તે થયા વિદાય, એક એકની કહી કથાય; પેલે પારે વચનજ કહ્યુ, તે ગુણુકાએ સરવે સુષુ' વચન એ માર્… ભાગ્ય, એવે હું પાસુ કર્યાં લાગ; પરપચ ક’ હવે રૂડી પેર, પેટી પદ્મની આણું ઘેર. ૩૪ર એવા મનમાં બ્રિયેા ઘાટ, જછ ખેડી રોકીને વાટ; પ્રાત:કાળ થયેા જેટલે, આવી સાંઢ હેઠાં ઉતણાં નર ને નાર, તેણે મનમાં ભક્ષ ભાજન અહિંથી લીજીએ, પછે પંથ આપ ગયા રાય તે ગામજ મહુ, નારી સાંઢ રહી રણુમાંય; એટલે આવી ગુણકા પાસ, મળી બેટીને દીધી આશ. ૩૪૫ મુજને તુજશુ' અદકું હેત, તુ તા મારી સગી ભાણેજ; નિકટ તેટલે. ૩૪૩ કર્યા વિચાર; કીજીએ, ૩૪૪ તુ સગી ભગતીની દીકરી, વારૂ થઇ વિક્રમથુવરી, ૩૪૬ વિક્રમ ઉતસ્થા મારે ઘેર, તેડવા માલી તમને ઘેર; ગુણુકા તેનું કપટ તા નવ જાણિયુ, જ્ઞાન તેમાં નવ આણિયુ', ૩૪૭ મળ્યાં વળગ્યાં બાંહે હાથ, ગષ્ટ નારી તે રતન પેટી ને સાંઢજ લીધ, કારજ ગુણુકાનું તે રતનમંજરી ગઇ ઘરમાંહ, ચરચા ભુડી દીઠી કયાં ગયા માહારા ભરથાર, જે ભાગે હુડાની તે નર પાખે દેહ ન ધરૂ, કરડી છબને વડાં ભ; તારા કુળમાં શેા વેહેવાર, મુજને કયમ લાવી આ ઠાર. ૩૫૦ સાથ; સીધ, ૩૪૮ ત્યાં; હાર. ૩૪૮ ૩૧૧ ર ૧૩ ૩૫૪
