પંચડ. ગયા આપણા ઉપર ત્રખક વઢે, ભાટ શું વાંકે સેના એ ચઢે; નિવારણ કાજ, ઢેકુણુ દિવસની ક્રૂઝ. ૩૭૧ તારા નગરમાં મારા ચાર, તેણે કામ કચું છે ઘેર; રતનપેટીને રતનમજરી, તેતે ચાર લાખ્યું છેતરી. ૩૭૨ તેને કહાડી આપો મને, તે જીવતા મૂકે તને; દાહરા. રાજા શું જાણે નહી, મન વિચારા જાણું; રતનમજરી લાવિયા, વિક્રમ વીર સુજાણુ. સુતે આનદ ઉપન્યા, શીતળ થઇ સૌ કાય; પ્રક્ષણુા દેને નમ્યા, વિક્રમ રે પાય. ધન હું ધન એ દીકરી, ધન મારા અવતાર; હેતે આવા નગરમાં, જે સહુ સસાર. દમલપુરના રાજિયા, એલ્યે માંડણુ રાય; વા એટિ એક મારી, સકળ મનોરથ થાય. ચેષાઈ. એક પરણી તેની કન્યાય, પાછા ત્રબાવટીએ જાય; રીતભાત તે પૂરણ કરી, બીજીવાર તે કન્યા વરી. સરખે વાગ્યાં ઢાલ નિશાન,આવ્યે વિક્રમીર સુખ, કન્યા પેટી દંડ રતન, લાબ્યા ઘેરે કરી જતન. એ ઉતારી માહાલાં પાસ,દેવદમનીને દીધી આશ, વચન તમા` મસ્તક ધરૂ', હવે હુકમ છે તેવું કરૂ આણ્યા તરણુ દંડ તે દીશ,કહા તે વાત ચડાવું શીશ; દાહરા. કહે દમની કહુ તે કશ, આપ નગર ભૂપાળ; વીરભટ નામે વિપ્ર છે, તેડીને ધન આલ. આળક પુત્રી ચચા જોજો ૩૭૮ પ્રાત:કાળ થયે જેટલે, ઞાન દિધું રીઝીને રાય, કુમકુમ 3.93 ૩૭૪૪ ૩૭૫ S9 ૩૭. ૩૭e તેની, તેનું સરસ તેહની, ભાળા ન થશા ભૂપ. ૩૧ સ્વરૂપ; ચોપાઇ, વીરભઢ તૈો તેટલે; ન પૂછ પા. ૩૮૨ ધરી; રતનથાળ તે મામળ કરી, હેતે હુમની મારી મહારાજ હેતે લીજીએ, પતીતને પાવન કીજીએ. ૩૮૩
