૩૮૬ સામળ ભટ સુજશુ મન કરી રમે, ટાઢ્ય વ્રેહેની આગ; નિષે દહાડી આવજે, જે ગમે તે માગ. ત્યારે તસ્કર ખેલિયે, માનની સાંભળ મમ્મ; દેખે કય આ તાહા, તે નહી મારા ધર્મ લેપુ' લાજ નહિ એહની, જે નવ દેખે દૃષ્ટ; એ સન્નિધ તુજશું રમ, તે થાઉં હુ ભ્રષ્ટ ચાપાઈ, મેહેલ્યુ' ખડગ કરીને રીસ, છૅધુ તે પડતાં ચીસ નાંખી તે ઠાર, ત્યાં સ્ત્રીએ કામની કહે કથ મારૂ' હુ, ઍને, તરકર કહે ભારે ઢી ચણુ મુકી પાસા તળે, ક્રીક્રી શુ કેહે છે તુ; સંગ કરૂ તાહારી દેહને. ૪૮૦ અંગુઠે દીધે જઇ ગળે; પલક એકમાં નીકળ્યા પ્રાણુ, જુવે વિક્રમ વીર સુજાણ, ૪ હરખ ઉપન્યા બૅહુને ઘણા, સંગ કર્યા છે તસ્કર તણા; તેને આપ્યું અદ ધન, અશ્રુત જેવાં કહ્યાં વચન, ૪૮૨ આવો, સામગ્રી સાથે લાવો; ચાર કાઢી મૂકયા ખારણે, રહ્યા રાય જોવા કારણે ૪૮૩ દી। તે તસ્કરને દૃષ્ટ, મહિપતી મનમાં પામ્યા કટ; ખુની તકર ને ત્રિજો જાર, એને નીત નીત રમવા દીઠા ખારણે તસ્કાર પડયા, સ્ત્રીને મત અચરત અઢયા; દીઠી રાત અધારી ધાર, માણ્યા નારી મનથી મુકી મામ, મે તા કથની હત્યા માથે લીધ, પાડી બૂમ અરે રાયના લાકજ ધાએ, મારી જનારતે મળ્યા એકઠા લાખેક લાક, શેઠે માન્યા તે પામ્યા પૃથ્વીતે જોઈ છે પેર, આવ્યે રાય પેાતાને દાહરા. ૪૭૭ માગ્યાના વેહેવાર. ૪૮૪ તસ્કરનું શીશ; ઉઘાડયાં ખાર. ૪૮૫ તે। તે ૪૭૮ ૪૭૮ ચેકવાળે ચેાર. ૪૮૬ ૩૪ કીધુ' કામ; પછે સા; ધન પ્રાતઃકાલ જ્યારે થા, સ્ત્રીએ વિચાર્યું મત; દાનપાત્ર મળ્યા ધણા, લુટાવી દીધું મ્હેલ મેડિ ને માળિયાં, વળી જે કણ કાઠાર; કૃષ્ણાર્પણ સરવે કર્યું, અને વસ્ત્ર શણગાર. ચાલ્યા ફેલ એ નગરમાં, ફાગઢ ખાધે દેશ; સતી થાય છે. સાધવી, જોબન બાળાવેશ. સીધ. ૪૮૭ શાક. ૪૮૮ ઘેર. ૪૯૦
