4 3-- સામળ મટ- દે હુકમ ખોટી થાઉં છું, સ્વર્ગભુવન પ્રત્યક્ષ જાઉં છું; પુષ્પ વૈમાન ખાટી થાય છે, દેવ દરશન માહરૂ ચાય છે. ૧૦૮ સતવાદી માટે સાંખિયે, નિકર હવડાં ધા નાંખિયે; કદાચ કાપ હUડામાં ધ, તે। તુજને હુક પ્રાજે કરે, પ સાંભળ્યા તેહ સતીના ખેલ, દીઠાં ફુલરાયે તાલ. દાહરા. કહે વિક્રમ સાંભળ સતી, જાણુ' સઘળા મર્મ; કાલતણી સમિ સાંજા, જોઉલ્લુ તા' કર્યું, ફાગઢ ફુલ કરે ઘણી, દેખે ખાધુ ગામ; ન તુ મંદિર તાહરે, રાખી મનની મામ. અંગુઠા દીધે ગળે, પ્રથમજ માગ્યો કથ; પહેજારવિદ્યારમી, તેજ વિચારે મન પછિ તેને ધન આપિયુ, કાડી મૂકયા હાર; મે ત્યાં મારી નાંખા, જાણ્યા તસ્કર, જાર. તે દીઠો તસ્કર પડયા, સાંભળી જ્યારે ચીસ; ઘરમાં જઇને છેદિયુ, ધનવતકે શીશ. પદ્મ માલ લુઢાવિયે, સતી ધરાવ્યુ નામ; ફૂલ કરે છે તુ ધણું, દેખે ખાધુ ગામ. શિશ 'રણુ હાર' કર, યુને ચેપડુ' તાંs; ખરવાહન કરી ફેરવુ, બધા ૫૧૦ પાર ૫૧૪ vis ૫૧૫ નગરની માં, પાક છેદાવશ, છેદ પગ તે હાથ; ફ્રાન નાક મારૂ અધી માથે મોજડાં, ડઢાવુ એટમાં, જીભ કઢાવુ તાળવે, દેખે જો ખેલે મુજ સાથે. પાછ પચઈટાળી ભાર; સહુ સંસાર. ઞાનની સમછ મન વિષે, સાચાં સરવ એધાણુ; મધુ અશુ ખાકરી, થાય હસારથ હાલ્યુ. ચોપાઈ. ૫૧ સાય ત્યારે વળતી ખેલી સતી, માહારાજ સૂર્ણા મહિપતી; કુલ માંતાં તે જાણિયાં, મારા મનમાં પરમાણમાં. પ૦ જાણી સારીપેરે મતે, રાયજી પૂરિ શું કહિયે તને; કરવા છે મુજને મુજ કાજ, લોક દેખતાં રાખેા લાજ. ૫૨૧ આસું ડહાપણ નવ કીજીએ,કેડા નારિના નવ લિજીએ; ઘેર ઘેર નારી છે એહ, તેમાં રાખશો મા સદેહ. પર
