૩૦ સામળ ભટ. કદાપણુ તવ ચરી, કહુ એક તુજને ગૂજ; તપાસ ત્રણ લેાકને, એવી મારી સૂજ, ૧૩૯ પ્રતાપદંડ મુજ પાસ છે, જે દુર્લભ છે દેવ; તેથી જાણ જશ છે મને, સદા કરૂ´છું સેવ. સદૈ ભાંજ; રાજા કહે તુ છે ભલી, પ્રથમ આ દેખાડા તે પારખું, સરવે એક છે, તેની મેટી દાજ. માને મહારૂ મન; સદેહ ભાગે મનતા, આબ્યા આણે દત. વચન સાત પરિયાતણું, આપે। મુજને હાથ; રૃખીને દાઝે નહીં, તે। ઉંચરૂ’ તમ સાથે. વચન દિધું ત્યાં વિક્રમે, કુચીકરમાં આપ; જો કાપે કા ઉપરે, સ્ત્રીહત્યાદિક પાપ. ૫૪૪ ચાપાઈ પ્રધાનને દીધા તે મુજને ૫૪ ૫૪૧ ૧૪૨ ૫૪૩ કુ'ચી કહે સાંભળરે રાય, કાતક જો મમ મંદિર માંય; ધરમાં ખેઠા ખાએ પાન, એટલે ત્યાં આવ્યા ગુપ્ત મજુસમાં બાલ્દા રાય, આવેા એસે સુખે રહો, કામ ડ્રાય પ્રધાન ૫૪૫ પસાય; કહેા. ૧૪ સાંભળ કુંચી મહારી વાત, આજ રાષ્ટ્રિએ કહાવી વાત; હત્યાદિક ખાધા સભ, માટે માલ જાઉ`નહિ યમ. ૫૪૭ મહિપતફેરા મેડાલજ જ્યાંહ, હવડાં મુજને માફલ તાંહ; વડી રાણી જે વિક્રભતણી, તેથુ પ્રીત મારે છે ઘણી. ૫૪૮ જાવાનો નવ પાકુ લાગ, મનુષ્ય આગળ કા નથી માગ; મેાકમાાં તેમાં રાતજ સાત, મેળવવાની કરને વાત. ૫૪ દાહરા. કહે કુંચી મજુસપુર, આપ અસ્વારી થાઓ; કરા પ્રહાર ત્રણુ ક્રૂડના, સુખે વ્હાલમાં જા, તાળુ દીધુ પેરિઍ, તે રાજા પાસ પ્રધાન બેઠા ઉપરે, રાણી મળવા આશ. ૫૫૧ ચાયાઈ ૧૫૦ ઉડી મજુસ તે પ્રીતે કરી, જઈ રાણીને મહાલે મઢી; અનસા સિખ દીધાં બહુમાન આપ્યું બેસણું પૂરણ પાન. પર આજ તાપ હરડાના ગો, સદ્ધ જન્મ અમારા થ; દાહાડી ઉઠી ખેતી વાટ, આજકી ભાગ્યે ઉગ્યા પ
