સામળ ભટ પાપ પાસે પડયા, ધાટ તારો ઘડયા, સીંત હરવા આડયા ઝેર પીવે; માન મેટમ મટયે આયુષ્ય અવશ્યઘટયે, વશવર્યા નહિંસાખ દીવેા. રા-ક્રોધ પૂરણ કરી રાય બોલ્યો કી, હઠ કરી તુહરિ ધીર ધારી; દૃષ્ટિ જો મેં કરી, જારો તું સ્હેજ મરી, શુ જાવું નિથ ક્રી પુઠ પારી; ખાંત રાખે ખરી તા રહે નહિ ફરી, રીસ ભુડી ભરી માન મારૂ, વાત તારી સૂણી બ્રાંત ન્હોતી કરી, જાનબેખમ કતી તારૂં. છય. ૪૨૮ અગઢ-રામચંદ્ર પરતાપ, કાણુ મુજ સામુ જોશે; રામચંદ્ર પરતાપ, જીવ નિજ દુશ્મન ખો; રામચંદ્ર પરતાપ, કાણુ મને શસ્ત્રજ મારે; રામચંદ્ર પરતાપ, ક્રોડ તુજ સરખા શ્રી રામચંદ્ર પરતાપથી, જળને સ્થાનક સ્થલ કર કવિ સાભળ અંગદ કહે, કહેતે આભ ફળ ભ’ ૨૩૧ લના છંદ. હારે; ધારૂ નાહવણાં તે વશ ગયુ' અલ્યા વાલીનું, મરત છે હુંકડું તરત તાર; તાળવે જીભ કાઢું તજી તાહારી, હજુ લગી દીલમાં ધર્મ ચરણુ ગ્રહી ફેરવું તરણુપત તુજને, રામ ગુણ ગાયતે નિશ્ચે મા’; આકાશ ઉડાડશું પવનવત પલકમાં, દેખશે દળ કપિસૅન સારૂ. કૃતિ. –ગયા તેરા તેજ સમે, હેજ હેતકારી ક્રાય; ગયો દમ નામ ઠામ, ગયી ×ીતે કહેનેક; ગયા ધરમૂત પૂત, અથ ગરથ ગયા; તખત અલખ ગઇ, તર્તીબ જ્યાં તાનકી; યાર્ડ જોડે ગયે પેઢે, ગયે પરતાપ તેરે; હાથી સાથી ભાથી ભૂપ, મમત ગઇ માનકી; જાન મૈં જોખમ મી, રાજરિદ્ધિ રાખ ગી; જ્યા દિનતે યાયા મૂઢ, જપ્તમાત જાનકી. ય. રાવણ-રામતા ગુણુ ગાય, છેક તે રે યમ છાનું; રામતા ગુણ માય, મૂઢ તે કયમ હું માનું; રામતા ગુણુ ગાય, વચન માનું કિમ તાં; રામતા ગુણ ગાય, ડગે ક્રિમ મનડું માર્ ૨૩૭
