ગમ ગર્શિ. અમા રામતણા ગુણ ગાયા થકી, જોખમ તારેને થરો; ઉડાડી દેવું આકાશમાં, એટલે રામચરણે જશે. અગઢ—ગયું રાજ ધરસૂત્ર, પુત્ર. સહાદર સાથી; ધેડા જોટા જોખ, શખરિદ્ધ વિધ હિત હાથી; ગયુ તેજ હિત ફૈજ, સિહાસન વિમાનવાસી; દેવ કરતાતા સેવ, ગયા દિવાન ને દાસી; પુન્યે સરવે પરવારિયુ, મમત ગયું મૂઢ માનની; વિળશ ગયા તુજ શીશથી, જે દિન લાવ્યે જાનકી. ઝૂલના છંદ. રા-પૂત કપૂત તું મૂળલજામણ, ભૂપ સાથે ભિડે ખૂળ ભારી; નરપતિ દીકરા દૂત થઈ આવિયે, ટેક તરખીબ એ જોઈ તારી; ક્રોડ તેર તે પદ્મ અઢારમાં, રામ ને લમણુ કારભારી; એ સર્વ ગવૅ તે સેલ મારે મને, ચિતવું તે દિનચાર્ મારી. અઇશના ઇશને શીશ નામ્યુ હશે, રીસ ખમુ’ તારી તેહ માટે; જગદીશ એ શીશ હેદરો તાહરાં, વેદ વદ્યા જશે સ્વર્ગ વાટે; દુરનિશદિનેશ જે દીપ દેખાડતે, તે તળ્યુ’ આજથી જ્ઞાનધાટે; વીશવસાગ્યે લક્ષ્મી જાતી થઇ, સીત હરી તેહુ પાપ માટે. થય. ૪૨૯ ૨૩૮ રાવણ પેલી ડેલી સીત, રૌક વન વારૂ વાડી; સાંડે અટપટી જાગ, ખેલ રત્નકર ખાડી; ૨૩૯ રાવણ-રાંક ઉપર શી રીસ,કવિ તે ન ધટે મુજને; દે છું જીવતદાન, જીવતા મૂકું તુજને; હું લાજું; કાસકેરા કાન, વાઢતામાં તરાપર શે। ટેક, દીલ મારામાં ઘઝું; તુ' બુદ્ધિહીણુ ખૂકતા રહે, કૂથલીશી ઝાઝી કરે; ગમાર જાણી નહિ. ગુંદર, કરી ખેલે નિશ્ચે મરે. ૨૪૨ ઝુલનાઈ. વૈષ્ણવ વિપ્રના વશમાંહે તમા,જન્મ ધારી ત્રણ’ ચિત્ત ન્હાવું; કરતાં ઉપદેશ કદાય તું ઉગરે, સહજના સુધમાં ગગ ન્હાવું; મૂરખને મન તે શીખ શોભે નહીં, હેરા આગળ કાણુ ગાવું; શીખની રીત શી રાવણુ આંગણે, ‘ગાંઠનુ ખાઇ ઘેલા સાથ જાવું.’’ ય.
