સામળ ભટ ગઢ-જા↑ જરૂર હવે, પ્રીયેા પૂરા પાર તારી; આવી રહી રેખા તારા, અયુષના અંકની; આરમે છે રાહ તુને, પઞાતી હુન્નુર હૈયે; વાંકા એક આઠ ઇશ, વિધાતાના વકની; એ તેા વાત રહી અહીં, કહેતી નથી કાયે તહી; રાવ કશી રામ આગે, રાવણુ તુ રંકની; વરદાન થશે દીધુ', તુજ પાસે લાંચ લીધું; સામળ કહે કાયૅ સિધ્યુ, લાલચ મેલ લ’કની. રાવણ-તરૂણી હણી તાઢકા, રાજ્યેા રાક્ષસ રક જેવા; જે જે કીધુ કામ રામે, હુર્ખ હેત હાયના; બાપડા ખેંચારે પેલે, ત્રિાિરાને તર્ત હજ્યે; દાખ્યું અને દૈવત મે, શાભા સમરયને; જાબુ જમના પલે!, વાંદરીના વાળ બેટા, જોર તેા જણાયું એનું, દિકરા દશરથને; ૪૩૪ દેખાડરે દેહ દુા, દશ શીશ વીશ ભું; છતવા અછત રાય, રાવણુ દશ ગાયના. અંગદ ગ્રેડવું તરણુ તુચ્છ, જમવું ધી ખીચડીનું; ફીડી સાથે કુંજરનું, હાડે જેવું હારવું; ઉષ્ણુકાળ નીર પીવુ, પાપધન લેતાં વુિં; હેજ દિને શ્રાદ્ધ જેવું, સાદરનું સારવુ સમને નકારા કે'વુ, દાતા પાસે ધન રેવું; કહેવુ કથન કથ આગે, નીર તુંબ તારવું; સામળ કહે સત્ય માન, અંગદ કહે જ્ઞાન આણ; રામ હદે ધરે એમ, રાવણને મારવું. ય. રાવણનથી મારતાં વાર, ૨કમાં રણુ રાળુ; જો અંગદ તારૂ અંગ, ચિત્ત ચાંચડવત કાઢું તાળુવે જીભ, વન્દે વાંદરેલ કઢાવું તેલ, પીલાવુ જોર હાય તા શુદ્ધ કરે, મુજ એમ કહી અંગદને ત્યાંહાં, લીધે વેર છુ ચેાળુ; વાણીમાં; ધાણીમાં, કિકરના સાથમાં; બળવતે બાથમાં, ઝૂલના છંદ મરશે, ચદ્રશેખર શકધ કેમે માર્યો મરશે, વૈદનાથનાં કીધાં છે વંદન; દશધ કૅમે મા ચરચ્યા છે ચંદન; ૨૧. ૨૭૦ ૨૦૧ ૨૭૨
