૪૩૮ સામળ ભટ. કાટિ કલ્પ કગ વસે, માતહિ સરેવરમાં; થાય નક્રિ' હંસ હૈત, જુગમાંડુ જાહેરી; દશકંધ ધંધ ધાયે, ચતુર ન ચિત્ત ચાયે; અંગદ કહે ટેવ તેવી, કર્મે છૂટવા તાહરી. ક–રાસ ચઢી રાવણુને, કપિયા તાંત કાળ; હુકમ કર્યો હાથ વડે, હઠીલે હુઠૂરમાં; રાવણ-મારી નાંખા મૂરખને, મત્ત કરે માનમાટ; શું જુએ છે. સભા સહુ, શાક ભારે શૂરમાં; શીદ એનું એલું સાંખા, ઊડાડી આકાશે નાખે; કાંપા પૃષ્ઠ કકરનું, નાક છેદા નૂરમાં; વડા શું વિવાદ વડે, ફરી ન કા આવી ચઢે; પ્રાજે કરી ત્યાંય પડે, લાખાણા લંગૂરમાં! ફર્નશિંગાળા ધીંગાળા ધાયા, અંગદના પાણુ લ્હાયા; દેખે રાય રાણા , શૈાબા પામે સાથમાં; ખકે તલવાર તીર, વીંટીએ વાનર વીર; અગ શતખંડ કરે, વકારે વાતમાં; આ મારે સાશ કહે મૂઢ, પ્રાક્રમ દેખાડૅ પ્રા; ગૂઢ કા ઘાવ કરે, હથિયારાં હાથમાં; જીવતા ન પામે નવું, ખરેલેિ આપે ખાવું; Yીત્રા ક્રોડ જોધ બળવંત લીધા બાથમાં. ય. રૈયા રાવણુરાય, ધીર ધસમસતાધાયે; મારી મુઠ માડ, શૂર પૂછેથી સ્વાયા; પાગરણ પરિયટ પેર, ઝાપટી ઝીંકે જ્યારે; ગર્દ સમા રામ, તનથી પૂઢ્યા ત્યારે; મસ્તક પછવાડે ફેરવ્યા, સધારવા માંડયા સાથથી; સામળ કહે સેવક રામના, હઠકરી છુટથી હાથથી, અંગદે સા ૪, દાવ દોષીને દીધા; પાંચ સહસ્ર પરડ, કિકા ફૂટા કષા; પટમા પાપી પ્રાણુ, ચંચળ કોપ્યા ચરણે; ‘જે કીધા કંઇ પૂછ, ધીર ઢાળ્યા બહુ ધરશે; ા કઇ દતથી,અધિક જન લીધા કરયા ૧ માલ થ ૨૮૭ 3: Re અંકમાં પડુ દેશમાં, લૂઢ પડી ગઇ લમાં. ૧૯૦
