ઓખાહરણ. અબુજવણી આંખડી, એ ભૃકુટી સુ રા છે શભાવળી વાંકી વળી, વઢવાને માળ થયા સુભટ સર્વે, અડ્ડા વ્યભિચારી જન ઉતર હૈઠે, મેલતા એમ કહે અરે અલ્પ આયુષ્યના ધણી, યમપુરીના માર્ગસ્થ; અસુરેશ સરખે રીપૂ મસ્તક, કેમ એઠો થઇ સ્વસ્થ. ખાણુરામની અમરેન થાયે આળ; બેઠંડ કેમ માળ. કિંકરી, તેની સંગે, ન્યાત કુળ ને નામ; સેન્યુ એખાનું ધામ. સાંભળેા સુભટ માત્ર; બાણાસુરને જામાત્ર, ઉતરશે અભીમાન; આપ્યુ કન્યાદાન. તે તૂ'રાજકન્યાની ચઢી સાચુ કહે જેમ શીશ રહે, કુણુ થારથ હાય તે ખેાલજે, કેમ અનિરૂદ્ધ વળતું બેલિયે, તમે હું ક્ષત્રીનન ઈચ્છાથી આવ્યા, મંત્રી કહે અલ્યા ! માલ્ય વિચારી, શાને માત્ર અપરાધી બાળકા, કણે પ્રાણી ઉતર હેઠે, છે બાણાસુરની આણુ; આ દૈત્ય તારા પ્રાણુ લેશે. ભરણુ આવ્યું'તુજ જાણુ, જીવવાના નહીં, ઉપાય પરી જેવારે રાય ફેસરી તૈ। ઢાંકી ઉઠે, મેલ મળના સાંભળી, મળે ખારીની ભાગળ કરમાં લીધી, ચાંપી; ચાંપી. તાડ; કાભાંડ, પણ દીસે છે જબુક, આણ્યે કાગબાળ; ઇચ્છા કીધી દેવા કાળ વલણ. કાળ દેશ ને અંત લેગ, હાકારા જવ કીધારે; આખાએ અનિરૂદ્ધને, ઊઁચી ધરમાં લીધેરે. કડવું ૨૬ મુશંગ સેારડી. ક્રામનીએ જ્યારે કટકજ દીઠું, ત્યારે નારી થઇ છે નીરાશ. અર દેવ તે એશ કીધુ, મુને હતી માટી વાલા કેમ આશ; વઢશે રે, મારા નોંધડીઆ ભરથાર, વાલા. ભગ કય. વાલા. આલાવી લે નહી, પડી થય આશા વાડી મેડી કરી, તેનું વન નિહાળે સાંખીરે, રાંકને ઘેર સ્વામી તુ કેમ ધાડે કષ્ટ હુ શી, મારા તન; મદનમર્તાહર પ. વાલા.
