ડાણુ કે રી? ૪૩ એરીંગ અને નાકમાં મેટા અને ઉમદા માતીની નથ હતી. આવા બેમુલા વસે, એમુલા ઝવે રાતા અને અનમેલ ખુબસુરતીથી ખાલી રહેલી એક જીવતી પુલભીને ડાકણ કહેવાની કાણુ હીંમત કરશે ? તે અત્યારે એક ડા! નહીં, પણ એક પરસ્તાનની પરી હૈાય, એહસ્તની હુર હોમ, કાઇ સ્વતંત્ર અમલની સુલતાના હાય યાનો કાઇ માટી સન્નતનતની કેનશાહખાતુ હોય તેને દમામ અને પ્રતાપ તેના માહતા મુખડા પર ચમકતા હતા. “ મારા એરડામાં ભલે પધાર્યા રેકટર અહમદખાન ! ”તેણીએ ખુશમીજાજે હાડુ ગરકાવીને પોતાના હાથ માહેના શામૃમના સફેદ પીછાના સુંદર પંખા વડે ધમે ધીમે ખાતા મનેે આવકાર આપ્યો હવે તમાને તદનજ તન્દુરસ્ત થયેલા જાઇને મને ઘણી ખુશાલી થાય છે.” પવન “ હા, હવે મને વિશેષ અરુક્તિ જણાતી નથી. ” મેં ઉત્તર આપ્યું. “ ઝખમમાંથી થોડી નબળાઇ સહેજ વધુ લાવી જવાથી મને આથી હતી.’ “ખ માં ચાંઉ લુટારાની સા ખર લેવામાં આવશે.” તેણીએ દમામથી તેણુ ફેર-
