મેં કહ્યુંઃ “અને ન થયા હોત તો પણ આ નાટકનું કામ તો
ચાલ્યા જ કરત.”
ઉપરી સાહેબ: “પણ તમે આ પ્રયોગ કરો છો તેની મને તો જાણ જ ન કરી. ઘણું કરી હેડમાસ્તર કે બીજા શિક્ષકો પણ જાણતા નથી.”
મેં કહ્યું: “ખરી વાત છે. મેં જ તેમને વાત કરી નથી. તેમને મન આ બધું રખડવું-રઝળવું છે. તેઓ છમાસિક પરીક્ષા માટે લેસન કરાવવામાં પડ્યા છે.”
ઉપરી સાહેબ: “પણ તેમને ખબર તો પડે જ ને !”
મેં કહ્યું: “ના. અમે દર અઠવાડિયે ફરવા જઈએ છીએ ત્યાં રમત તરીકે આવું કરીએ છીએ. એક પછેડી હુ લેતો જાઉં છું એને અમે પડદો કરીએ છીએ; બે છોકરા તે પકડીને ઊભા રહે છે. એની એક બાજુ જોનારા ને બીજી બાજુ નાટકવાળા રહે છે.”
ઉપરી સાહેબ: “ શું કહો છો !”
મેં કહ્યું “એ જ કહું છું.”
ઉપરી સાહેબ: “વારુ ત્યારે, આપણે આપણી શાળાના બધા વર્ગમાં નાટકો દાખલ કરીએ. મોટા સાહેબને તો આ વાત બહુ જ ગમે છે. ખરેખર, નાટકો સુંદર થતાં હતાં ! આપણે પેલાં રેસિટેશન્સની કડાકૂટ કાઢી નાખીએ તો ?”
મેં કહ્યું: “મેં તો કાઢી જ નાખ્યાં છે ને ! આપ હવે કાઢો તો.”
ઉપરી સાહેબઃ “એમ જ કરીએ. સાહેબ પણ કહે છે કે Be damned cramming ! Yes; I also remember
