કાવ્ય જુઓ. ” એક માસિક ઉધાડી મને બતાવ્યું. "તેમાં તખલ્લુસ શું છે? જુઓઃ ‘ કાંપીલ્ય !' તે કોણ, ખબર છે ? સેવક પેાતે. જુઓ આ બીજું: ‘ કોકિલ !' લ્યો તમારે કાવ્યો વાંચવાં જોતાં હોય તો લ્યો. આમાંથી ગમે તેટલાં આપી શકું છું.” સાથે આણેલી ચોપડીઓ પણ હું વાંચતો નહોતો ત્યાં આ ક્યાં લઉં! પણ કપિલરાયનો આગ્રહ જબ્બર હતો. તેમની નોંધવહીમાં મારું નામ ઠામ વગેરે બધું લખી ત્રણ માસિકો આપ્યાં. અને તેમાંથી તેમના લેખ શોધી કાઢવાનું મને કહ્યું.
સાંજ પડવા આવી હતી એટલે મેં કહ્યું: “હવે હું રજા લઈશ." મને કહે: "લ્યો હું પણ તમારી સાથે આવું."
મેં કહ્યું: “ તમારે કામ ઘણું હશે, તમે ક્યાં આવશો ? ”
"અરે, ના ના. કામો તો કાલે થશે. એમાં શું ?" કરી મારી સાથે ચાલ્યા.
મારી વાતનું એક પ્રકરણ અહીં પૂરું થતું હતું; એટલે મેં ડૉક્ટરને કહ્યું: “ મારી હકીકત તમને નકામી લાગતી હોય તો મને રોકજો. હું હકીકત ટુંકાવીશ. ”
ડૉક્ટરે કહ્યું: "ગામડાની રમતો વગેરે મારે બહુ ઉપયોગી નથી. પણ તમે મારા દૃષ્ટિબિન્દુનો વિચાર કર્યા વિના તમને યાદ હોય તેટલું કહા. આટલી હકીકતથી મને કેટલોક ખુલાસો થાય છે. હજી મુખ્ય પ્રશ્નનો ખુલાસો થતો નથી. મને તમારી વાતમાં રસ આવે છે."
મેં કહ્યું: “ હાલનાં માસિકોની વાર્તાની પેઠે આ વાતનો વધારે રસિક ભાગ હજી હવે આવે છે"
ડૉક્ટર જરા હસ્યા, મેં આગળ ચલાવ્યું:
