મૅહિલે ફેસાનેયાન ઉર્ફે વાર્તાવનાદ મડળ ૧૦૯ નક્કી કરેલા સમયનું. આપણે પહેલેથી સમય નક્કી કર્યા નહોતા અમે મેહિકલની વાતો કરતાં હતાં ત્યાં જ તમે આવી પહોંચ્યા. એટલે વખતસર. પણ મેં કહ્યું : ધનુભાઈ, હવે આ બન્ને વખતસરપણાં માટે જુદા જુદા શબ્દો યાજો, ધીરુબહેન ઃ હમણાં જ વસંતભાઈએ દોષ કાઢયા છે તે એક વાર મેહફિલનું સ્થાન નક્કી કરા. નુભાઈ : મારા અભ્યાસખંડમાં. પ્રમીલા : નહિ, અમારા ખંડમાં. . મેં કહ્યું : હું ખીજાથી સ્વતંત્ર મત બાંધી શકું છું એમ બતાવવા કહું છું કે ચીનુની રમકડાંની ઓરડીમાં. ધીરુબહેન નહિ. તમે બધાંએ કેવળ વ્યક્તિદષ્ટથી અને જરા પણ કારણ બતાવ્યા વિના મત આપેલ છે. હું કારણ સાથે અને મારા નિર્ણય તરીકે કહું છું કે મેડિકુલ રસોડામાં ભરાવી જોઈ એ. પ્રમુખનું અને પીણાં બનાવવાનું અન્ને કામે મારે કરવાનાં છે. વાત કરતાં પણ કામ ન પડયું રહેવું જોઈ એ એ સિદ્ધાંત પુરુષોએ અમારી પાસેથી શીખવા જોઈ એ. સ્ત્રીએ એકીજીને મળવા જાય ત્યારે ત્યાં જે કામ ચાલતું હાય—ઘઉં વીણવાનું સીવવાનું રાંધવાનું—તેમાં મળવા આવનાર હાથ દેવા લાગે છે. તમે પુરુષો એકબીજાને જાઓ ત્યારે ચાલુ કામ બંધ કરા છે. માટે હંમેશાં ગૃહિણી પણ ભાગ લઈ શકે તેવી દરેક મિજલસ તે જ્યાં બેસતી ડાય ત્યાં ભરવી જોઈએ. આ મારા નિર્ણય. માટે એકવાર તે રસાડામાં ચાલે. ચાલ ધમલા, આપણે પાટલા માંડીએ. મેં કહ્યું : આ પ્રમુખસાહેબ સારાં. જાતે જ પોતાનું અને મેહિલનું પણ બધું કામ કરી લે. મળવા 48
