કુલાંગાર ૧૨૯ હીરા તા તમારે જોવા જેવો છે. એ તે આપણી નાત એવી નગુણી છે, તે હજી કુંવારા રહી ગયા છે. મનહર૦ ( ખડખડાટ હસીને ) જોવા જેવો તે કેવ જો! ( અભિનય સાથે ) આ...મ ત્રાંસી આંખ કરીને ઊભા રહે ત્યારે અર્જુન બાણાવળા જેવા લાગે, જયંતી : વરરાજા ! અમારે પશાકાકાને વરદાન છે. કાઈ વાતમાં હીરાની સગાઈની વાત આવ્યા વિના ન રહે. અમારે જેમ ગામના બધા રસ્તા તરભેટે ભેગા થાય છે, એમ એમની બધી વાતેમાં હીરાની સગાઈની વાત આવવાની. અનન્ત : પણ માતાને તે આપણા સંબંધ શા છે તે તે કહેા. મુકુટ૦ : વાણિયા, જેમ વેપાર પેઢી દર પેઢી ચલાવે, એમ આપણા ધૈડિયાને કાંઈ મૂડી તો આપવાની નહિ, પણ એ ધંધા એવા શેાધી કાઢયા કે યાવચંદ્રદિવાકરૌ ચાલ્યા કરે. એક આ આરાાપુરી માતા, ને બીજો જ્યાતિષના. એ પૈસાનું ટીપણું લીધું, કે આ ચાલ્યા. છેટા૦ : અરે એ પૈસાનું ય નહિ ! ચૈત્રી પડવે એ ય દાનમાં મળે. G અનન્ત : પણ આ ઢેઢાની શી વાત છે? મુકુટ૦ : વાત શી હેાય ? એ તે પશાકાકા અમથા ચીકણાઈ કરે છે. મેં સૌથી પહેલાં ઢેઢાને માનતા કરતા કર્યાં. પણ એ કાંઈ મંદિરમાં નથી આવતા ! મંદિરથી છેટે પાળિયા છે ત્યાં ઊભા રહી દીવાનાં દર્શન કરે છે. અને પુશાકાકાને ક લાગે છે કે ક્યાંક એમનાં ધરાક હું લઈ લઈશ. બાકી નાતમાં કાઈ એ વાંધા લીધે નથી. જયંતી : વિદ્વાનમાં વિદ્વાન ત્રિભુવનકાકાએ પણ નાકનું ટેરવું રાતું કરીને છાંટીને નાળિયેર લઈ લીધું'તું. 7
