દ્વિરેફની વાતો ત્રિભુઃ હા માળું! ત્યા ત્યારે હું તે જાઉં છું. મારે હ મહાદેવે જવું છે. તમે સાચવીને આવજો. (ાય છે. સામે જ અનંતરાય મળે છે. તેને) અરે વરરાળ, આવામાં ક્યાં નીત્યો અનન્તઃ મારે કરવા નીકળવું'તું તે કહ્યું ભેગે ભેગ આશાપુરીની જગા નેતા જાઉં. ત્રિભુ નચ છે: અન નજીક આવે છે. વરરાન્ ! અમે ૧૩૪ જયંતી : ) મનહર: (એક સાથે) આવા આવા એક છેટા તમારી જ રાહ જોતા હતા. અનન્તઃ હા લ્યો, મા આવ્યા. હવે બતાવા તમારી જગા. (ઊંચે જોતાં) આ મંદિર તો પ્રાચીન દેખાય છે. પશુ તમે રંગના લપેડા કરીને એને બગાડયું છે. એની જૂની કારીગીરી રહેવા દીધી હોત તો સારું દેખાત. આ તે રંગથી બધું ય છદાઈ ગયું છે. જયંતી: પેલા ભાટિયાએ માનતા માની હતી. તેની પાસે જીર્ણોદ્ધાર કરાવતી વખતે આ રંગ દેવરાયેલા. અનન્તઃ લ્યા ચાલેા ત્યારે હવે ફરીએ. આસપાસની જગા જોઈ એ. અહીંથી નદી કેટલે થાય ? છેટા: હજી અમારે તે પાઠ અધૂરા છે. ચેડી વાર લાગશે. અનન્તઃ (સૌના હાથ ઝાલીને) લ્યા ચાલો ચાલો હવે.. ઘરડા તે જાણે માને, પણ તમે જુવાને ય આવા પાબાદની વાતા કરી છે ! જયંતી: હું તે કશું યે નથી માનતા. પણ આ ત્રિભુવન કાકા જેવા આવે ત્યારે જરાક કરવું પડે, અનુન્ત : ( મશ્કરીમાં ) જે કરવું જ પડતું હોય તે હું એક રસ્તો બતાવું. આખા ચંડીપાઠ ફોનોગ્રાકની પ્લેટમાં ઉતારી નાંખવે, તે પછી જ્યારે પાઠ કરવો હોય ત્યારે પ્લેટ એક પછી એક ચડાવી દેવી. 12
