કુલાંગાર ૧૪૫ અનન્ત: પણ તને શી ખબર, એ શું ખેલ્યા તારા વિશે ? લલિતા: મને ખબર વિના મેં તમને ન ઉશ્કેરાવાનું કહ્યું હશે ? અનન્ત♥ : ( હજી ઉશ્કેરાયેલા ) ખસ જ્યાં ત્યાં પક્ષ કરવે તે પરણવું ખીજી વાત નથી ! પરણ્યા સિવાય પક્ષ થતા જ નથી ! લલિતા : તેમાં તમને નવાઈ ન લાગવી જોઈએ. તમે જ તે દિવસે કહેતા હતા ને, કે નાત ખીજુ કાંઈ નથી, પણ પરણવાની સાસાયટી છે. તા નાતના પક્ષો પણ પરણીને જ થાય ને! અનન્તº : ( જરા જરા ઉશ્કેરણી ઊતરતી જાય છે) અર્! આવી નાત ! લલિતા : ભાઈ, તમે શા સારુ ચિડાએ છે? તમારે તે ગમતું થાય છે. આમે ય પરણવાને માટે તમે કેટલા ઉદાસીન હતા ! હવે થયું. જાએ, ગામમાં જઈ ગાડું કરી આવે તે રાતની રાત ચાલતાં થઈ એ. નાત રહી નાતને ઠેકાણે. અનન્ત : ( વિચારીને. ઉશ્કેરણી હવે લગભગ શમી જઈ ને પછવાડે દઢતા અને ભારે અવાજ મૂકતી ગઈ છે. દરેક વાક્ય પૂરું થતાં જરા જરા અટકીને ) ના, હવે હું એમ નહિ જાઉં. વિવાડ તાડશે તેમાં મને તે કઈ લાગવાનું જ નથી ! ( લલિતાના માં પર જરા નકારતા ભાવ દેખતાં, જરા વધારે ભારથી ) એમને એમ ચાલ્યા જાઉં તે એ લાકા મને બીકણ ગણે. (વધારે સખ્ત ખેલાઈ ગયું એવું ભાન આવતાં, એ જ દૃઢતાથી પણ જરા મશ્કરીમાં ) તું કહેતી હતી કે ચાલા નાત જોવાશે. તા હવે નાત પૂરેપૂરી જોઈ ને જ જઈ એ ! માત્ર જોવી જ નથી, ( પડેલ ટ્રેક ઉપર આંગળી પછાડતાં) તેમની સાથે ડેડ સુધી લીલ કરવી છે. ૧૦ 23
