તનમન૦: (જરા શાલ ખભા પર સરખી નાખતાં, ખોંખારીને) જુઓ, સાંભળો, અનન્તરાય ! મારે તમારી સામે કાંઈ દ્વેષ નથી. પણ તમે જાણે એકલા જ સમજતા હો એમ નાતની સામે બોલો છો ત્યારે હું કહું છું. રાજ્ય પણ બહુમતીથી ચાલે છે. પાર્લમેન્ટમાં પણ બહુમતી પ્રમાણે કરવું પડે છે. તો તમારે પણ નાતની બહુમતી કહે તે પ્રમાણે કરવું જોઈએ. ન કરો, તો નાત તમને શિક્ષા કરવા હકદાર થાય છે.
અનન્ત૦ : (દૃઢતાથી) રાજ્ય અને નાત બે સરખાં નથી. અને કોઈ માણસ અન્યાય સ્વીકારી લેવાને બંધાયો નથી. ખોટું કરવું પડે. તે કરતાં ન્યાયથી વર્તતાં સહન કરવું પડે તે કરી લેવું હું પસંદ કરું છું.
પાર્વતી૦ : (લાકડી ઉગામીને) સહન ન કરો ને જાઓ ક્યાં ?
અનન્ત : ( સ્થિરતાથી સામે જોતાં) નાત તો ગમે તે કરશે, પણ તમે મારી સામે લાકડી ઉગામી, તો નક્કી જાણજો કે એ પહેલી તમારા વાંસા પર પડશે.
પાર્વતી૦ ચૂપ થઈ નીચો નમી જાય છે. તનમન૦ ત્રિભુવન૦ બધા સ્તબ્ધ થઈ જાય છે. કોઈકથી “અરે નાત સામે” ઉદ્ગાર નીકળી જાય છે.
તનમન૦ : ( ત્રિભુવન૦ પાસે જઈને એક તરફ ) આ મામલો બગડશે હોં ! એને કોઈ પહોંચી નહિ શકો. એને તમારી પણ આમન્યા નથી. તરત ફેંસલો કરી એની સગાઈ તોડી, વિદાય કરી દો.
ત્રિભુવન૦ : ત્યારે થયું. કેમ પંડ્યા ! નાતની વિરુદ્ધ થઈને એને તમે શી રીતે પરણાવોશો ? એને મોઢે જ માગી લે છે ત્યાં બીજું શું થાય ?
પંડ્યા : નાત મોટી છે. નાત કરે તે મારે કબૂલ છે.
| જયંતી૦: પાર્વતી૦: મનહર૦: |
( એક સાથે ) લ્યો ત્યારે જાઓ વરરાજા. આવ્યા એવા. ધોયેલ મૂળા જેવા! |
