દ્વિરેફની વાતા જયંતી : ક્યાં શું સ્ટેશન ભેગા, અત્યારમાં કન્યા સાથે હસ્તમેળાપ કરવાને બદલે ગાડીના ઠંડલના હસ્તમેળાપ કરશે, પાર્વતી : સામાન ક્રમ મૂકતાં ગયાં ? એટલામાં પરો. મનહર ોટા અને નાતના ખીન્ન માણસે આવે છે, ને સામાન જેવા માંડે છે. સામાનની ફરતા ફરે છે. જયંતી : ત્યારે શું કરે માથે ઉપાડીને જાય? પાર્વતી અલ્યા તાળી ગામમાં કોઈ ગાડું ય ન મળ્યું ના ? મનહર૦ : શેનું મળે? હું ગામ આખામાં કહી આવ્યો’તા. કાઈ એવાને તે ગાડું આપે ? પરશે। : અરે એનાથી તે। ઢંઢે ય સારા, ઢેઢ ! ક્રિયા સવારે મારે ઘેર આવ્યા'તા, તે કહેતા'તા, કે એલ્યા છાકરાના આપ ગાવલા પાસે ગાડું ભાડે કરવા ગયા'તા, તે એણે સાત ના પાડી ! મનહર૦ : ( તાળી દેતાં ) અલ્યા રંગ રહી ગયા, રંગ ! કેટલાક ખડકીની અંદર પણ જઈ આવે છે તેમાંથી એક જણ
એક જણ : પણ સામાન આમ રસ્તામાં કેમ નાંખ્યા હશે? છેટા : મેરુભા મારું ઘરાગ, તે મેં સીતકાર્યા, તે કે ( મેરુભાના ચાળા પાડતાં) · અમારે ઢારની કડબ ભરી સે, તે મારાજ ખાલી કરી આપે.’ ( મનહર : ત્યારે સૂઈ ક્યાં રહ્યાં હશે ? પાર્વતી : અહીં કાચળામાં જ કૃતા પેઠે સૂઈ રહ્યાં હશે. એક જુવાન : કે ઢેઢના વાસમાં આથડયાં હશે. જયંતી : અલ્યા તનમનશંકરને મેલાવા. કેમ કતા ય નથી? પરશેા : શેના કરકે ? એ તે। પીઠી ચેાળાવતા હશે. પડયાની છોકરી તાતે લગને પરણવાના ! 35
