મેહફિલે ફેસાનેગુયાન : ચારીનું પણ ૨૦૩ ધનુભાઈ સાંભળે ત્યારે, હું ટીકા કરું છું. એક સાની હતા. તે મરવા પડ્યા. પ્રમીલા: આ તે ખીજી વાર્તા થાય છે, ટીકા નથી. ધનુભાઈ: ટીકારૂપે વાર્તા કહેવાને હક્ક છે. પહેલાં ટીકા- રૂપે મેહિકલમાં એક વાર્તા આવી હતી. ધીરુબહેન: હા. વાર્તા પણ ટીકારૂપે કહી શકાય. ધનુભાઈ ત્યારે આગળ કહું છું. તે સેની મરવા પડો પણ કેમે કર્યો જીવ જાય નહિ. તેના દીકરાએ કારણ પૂછ્યું. સેાનીએ કહ્યું: ‘બેટા, મેં આજ સુધી ઓછાવત્તા સાનાની ચારીએ કરી છે. તું ખધા સેાનાની ચોરી કરવાનું પણ લે તે મારા જીવ ગતે જાય. દીકરાએ પાણી મૂક્યું ને સનીને જીવ ગયા. હવે રાજા ગુપ્તચર્ચા કરવા નીકળેલા તેણે આ સાંભળ્યું ને તેને પારખુ જોવાનું મન થયું. તેણે ઘેાડા દિવસ પછી સાનીના હેકરાને દરબારમાં એલાન્યે તે સાનાના મોટા હાથી ઘડવા દરખરમાં કામે બેસાડ્યા. તેના પર ચાકી મૂકી. આવતાં ય તપાસ તે જતાંય તપાસે. રાજાને એમ કે આખા હાથીની શી રીતે ચેારી કરશે ? એ વરસે હાથી ધડાઈ રહ્યો. એટલે સેાનીએ રાજાને કહ્યું: ‘મારે આ હાથી ગેરુથી ધાવા જોઈશે તે દાગીના મોટા છે માટે પાણી પણ હું જોઈ શે. એટલે આપનાં માણસો સાથે ગામને પાદર તળાવ છે ત્યાં મેકલાવે.’ રાજાએ તળાવમાં હાથી મુકાવ્યા. અને છઆ કલાક સુધી સેાનીએ તેને ગેરુથી ખૂબ ધસીને સાફ કર્યાં. પછી રાજાનાં માણસા પાસે ઉપડાવી પાછા રાજમહેલમાં આણ્યે. હાથી આવી રહ્યા પછી રાજાએ તેને ખેલાવીને આપ પાસે લીધેલા પણની વાત પૂછી. સાનીના છેકરાએ કહ્યું: ‘રાજાજી, ગુને માફ કરો તો કહું,’ રાજા કહેઃ ‘ા માફ કહે.' સાનીના છોકરાએ કહ્યું: ‘અહીં દિવસે જેટલા સાનાને હાથી ધાત 62
