દ્વિરેફની વાત હરિભાઈ : તમને શ્રમ લાગશે છતાં હવે છૂટકો નથી માટે કહું છું. ગુનાથી ઘણી મોટી સજા પોતાની મેળે ખમી લેવા એ સામા માણસ સામે ત્રાગું કર્યા બરાબર નથી ? એથી સામે। માણસ સમાજમાં તે ખરેા જ, પણ પોતાના મનમાં પણ કેટલા હીણા પડી જાય ? એ તે મારા સ્વભાવમાં નથી, નહિતર તમારા આવા મૃત્યુ પછી મારે પણ મરવું જ પડે. ૧૯૮ દીપક : પણ આ ગુના માટે કેાઈ સજા ઓછી નથી. હિરભાઈ : સ્ત્રીના સ્પર્શથી મન આકર્ષાય એ બહુ વિરલ દાખલા છે એમ ? કાઈ પણ પુરુષ સ્ત્રીના સ્પર્શના આકર્ષણથી કેવળ ઊર્ધ્વ હાય એમ તમે માને છે ? દીપક : હા. ઘણાય હાય. દાખલા તરીકે તમને મારા. જેવી નિર્બળતા આવે એમ હું નથી કલ્પી શકતા. હિરભાઈ : તમે મારા દાખલા ટાંકા છે ત્યારે હું મારે જ દાખલા આપું છું. એક બાઈ સાથે હું ટેનિસ રમતા હતા. બાઈનું નામ નથી દેતા. ટેનિસ રમતાં તેને ઘણીવાર બાલ આપતે. આપતાં આપતાં એકવાર મારી। હાથ તેના હાથને અયો. એ સ્પર્શે મને અસર કરી, અને હું માનું છું તેને પણ કરી, તે છતાં અમે રમ્યા કર્યું. એકાદ અઠવાડિયા પછી. તે ખાઈ મારે ઘેર આવી મને કહે ‘ ચાલેા હિરભાઈ, વા આવવું હોય તે. ’ મારું મન આકર્ષાયું. તે વખતે શાન્તા પાસે જ ઊભી હતી, તે તરફ નજર જતાં મને ભાન થયું, અને મેં એ બાઈને ચેાખ્ખી ના પાડી દીધી. ત્યારથી મ સમજ્યું કે મારામાં આ નિર્બળતા છે. હવે મારા કરતાં તમારા મુને શી રીતે વધારે મોટા ? એટલે ! દીપક : તમે મારા મિત્ર, એ રીતે વધારે મોટા. (ઘેાડી-- વાર વિચાર કરી ) અરે રે, પણ આ તે। તમે મને સમજાવવ 77
