૨૦૪ દ્વિરેફની વાતા ધનુભાઈ એ વાંચી રહીને કહ્યું ત્યા હવે આના પર
ટીકા કરા. પછી પીણું પિરસાવા માંડે છે. સૌ પીવા માંડે છે. ધીરુબહેન : વસન્તભાઈ, ત્યા હવે તમે ટીકા કરો. મેં કહ્યું : મારે તો બહુ કામ છે. આ પીણા ઉપર પણ મારે જ અભિપ્રાય આપવાને છે, તે જાણા છે ને ! ધીરુબહેન નહિ. આ પીણું તે મેં બનાવ્યું છે. અને મારા પીણા ઉપર અભિપ્રાય આપવાને આપણે વદાડ નથી એટલે આજે તમારી સર્વ શક્તિ માત્ર વાર્તા ઉપર ટીકા કરવામાં વાપરે. ધનુભાઈ : હા ખુશીથી. અને હું પ્રતિજ્ઞા કરું છું કે મારી વાર્તાનેા હું મરિયા થઈ ને બચાવ કરીશ. પ્રમીલા : પણ આના ઉપર ટીકા કરવામાં બહુ વિચાર કરવા પડે એવું છે જ નહિ. આ બે મિત્રાની વાર્તા જ નથી. ચાર મિત્રોની છે. ધનુભાઈ : ચાર મિત્રોની નથી. એ બે મિત્રોની એ જોડીએ છે. ઃ ધીરુબહેન પણ આમાં એ પુરુષમિત્રો તે કશું જ કરતા નથી. બધું શાન્તા એકલી જ કરે છે. ધનુભાઈ: એ તે પેલી વાર્તામાં પણ સ્ત્રીએ પતિના મિત્રને મળવાની હા પાડી ત્યારે જ વાર્તા આગળ ચાલી ને ! અને બીજું એ કે મારી વાર્તામાં જૂની વાર્તા કરતાં જે જે ક પડે છે તે નવા જમાનાની આવશ્યકતાને લીધે જ. નવા જમાનામાં જ્યાં સ્ત્રીનું અપમાન થયું હોય ત્યાં એ સ્ત્રીએ જ તેની માફી આપવી જોઈએ, અને સ્ત્રીએ જ પેાતાના મનનું સમાધાન થયાની પ્રતીતિ આપીને મિત્રાની મૈત્રી અખંડ રાખવી જોઈ એ. 83
