દ્વિરેફની વાત મેં કહ્યું : એક જૂના દૂહે છે: પ્રમીલા : એને એ કહેવા હાય તે અમને આવડે છે. તમે આ વીસમી વખત ખેલતા હરોા. ૨૦૮ મૈં ક્યુ : તમે ગયે વખતે વીસ કહેલ. હવે તે એક- વીસમી વાર થાય. પણ મારે એ જ કહેવા છે: રાઝ ન ગાય ન ઊંટ, ચીભડ કવળ ન ઘટ, જરખ વાધ નહિતરું; પાવઈ નર નહિ પ્રેમદા. જેમ એમાં વસ્તુએ આ પણ નથી અને તે પણ નથી, તેમ આ વાર્તા નાટક પણ નથી અને વાર્તા પણ નથી. ધનુભાઈ : આ વાર્તા નાટક પણ છે અને વાર્તા પણ છે. આ મેની વચ્ચે વાતેા ચાલે છે તે દરમિયાન પ્રમીલા ને ધીરુબહેન કંઈક ખાનગી સંતલસ કરી લે છે. મેં કહ્યું : જુએ નાટક તેા ભજવવાને માટે જ હોય ! ધનુભાઈ : આગળ ખેલા. મેં કહ્યું : તા જે ભાગ ભજવવાને માટે બિલકુલ જરૂરના નથી, એ આ નાટકમાં વધારાના છે. ધનુભાઈ :
- દાખલા તરીકે ?
મેં કહ્યું : આ વાર્તાની જૂની વાર્તા સાથે સ્થળે સ્થળે તમે સરખામણી કરતા હતા તે નાટકમાં વિક્ષેપરૂપ છે. ધનુભાઈ : તમે એક વાર જેમ્સ મેરીનાં નાટક વાંચતાં કહેલું તે યાદ છે? તમે કહેલું કે નાટક ભજવાય ત્યારે એક કલા છે અને વંચાય ત્યારે બીજી કલા છે. વંચાતી વખતે તેમાં પાત્રાની સ્થિતિ, તેમનું માનસ અને તેમની ઉક્તિ વિશે કટાક્ષા અને ટીકા કરી શકાય. મેં કહ્યું : અસ્તુ, ધારા કે કરાય. પણ અહીં તો તમે નાટકમાં આવતી ઉક્તિ વિશે ખેાલવાને બદલે તમારી વાર્તાની આગલી વાર્તા સાથે સરખામણી કરતા ગયા છે. 87
