“એ શક્ય છે. પણ હજી મેં તેનો પ્રયોગ કર્યો નથી.
કહો તો આપને મોકલી આપું ?”
“હા મોકલો. હું કરી જોઉં. કાંઈ હાનિ થવા સંભવ છે ?”
“અતિરેકથી સંભાળવું એ જ.”
“અને તેથી વાસ્તવિક સમાગમ...”
“તેમાં સંશય નથી. તે સિવાય તો આ ઉપાય જ શેનો ગણાય ?”
“ભલે ત્યારે એ ઔષધ જરૂર મોકલશો. તેનો પ્રયોગ કઈ રીતે કરવાનો છે ?”
“એ સ્નાનનો વર્ણ છે. સ્નાનોદકમાં નાંખીને તેનાથી સ્નાન કરવું. સુગન્ધિ દ્રવ્ય છે.”
“અને આ વખતે છ માસને બદલે પાંચ માસે આવશો. આમાં જેમ અણધાર્યું વિઘ્ન આવ્યું તેમ આમાં પણ કદાચ આવે. સ્ત્રી સાથે વ્યવહાર એ ખરેખર મહાન કષ્ટ છે.”
“ભલે. ”
*
પાંચ માસ પછી એ જ મિત્રો એ જ જગાએ વાત કરતા હતા. હર વખત જેમ ધુન્ધુમારને જ આ વખતે પણ કહેવું પડ્યુંઃ
“કેમ આ વખતે તો અસ્વસ્થતા ઉપરાંત મન ઉદ્વિગ્ન જેવું છે? મારું ઔષધ શું કાર્યકર ન નીવડ્યું?”
“નહિ, કાર્યકર તો નીવડ્યું. તમારા ઔષધનો દોષ કાઢી શકું તેમ નથી.”
“નવો પ્રયોગ છે માટે જરા વિસ્તારપૂર્વક સાંભળવા ઈચ્છું છું”
“તેમાં પ્રયેાગ સંબંધી વિસ્તારપૂર્વક કહેવાનું છે જ નહિ. પ્રયાગ તો સાક્ષાત્ ધન્વંતરીના જેવો છે. પણ કષ્ટ માત્ર
