દિરતી વાતા . ખેલાતાં હશે ? • • • પણ હું તે। મક્કમ કરવું હોય તેમ કરે. ( ઊડીને જાય છે. ) રહીશ. ભલે સૌને [ પડદો પડે છે, ] પ્રવેશ ૩ જો સમય : મારી રાતના સ્થળ : સુશીલાનું ઘર, તેના સ્વાનો ખંડ. [ હાથમાં કઇક ચોપાનિયું લઇને વાંચતા હાચ એવા આકારનું પ્રા. ભેાળાનાથનું આવલું ખુરશી ઉપર પડયું છે. એક ખૂણામાં પ્રભા" વતી ખાટલામાં શૂન્ય મેએ, ઉઘાડી આખે ખેડેલી છે. બાવલા પાસે સુશીલા દીવે કાઈ ચોપડી વાંચે છે. ] સુશીલા : ( વાંચવાનું બંધ કરી પ્રભા સામું જુએ છે ) અહાહા, હજી સુધી બેસી રહી છે. એણે આંખનું મટકું એ માયું નથી. હજી મને એળખતી લાગતી નથી. ધ્યાઈને પણ એળખતી લાગતી નથી ! પણ યાઈ હજી તેની પાસે જ ગયાં નથી તે! મેં કહ્યું ત્યારે કહે, મને જોઇને એને જૂનું દુઃખ સાંભરી આવે કદાચ ! પશુ બાપુને ન એળખે એમ બને નહિ. ( વિચારીને ) આ મેં દીવા અહીં રાખ્યા છે એ ભૂલ કરી છે. તેજ બરાબર બાપુ ઉપર પડે એમ રાખવા જોઇએ. ( ઊભી થઈ તે પ્રમાણે કરે છે. દીવા જરા મોટા કરે છે ) હજી એનું ધ્યાન આ તરફ ગયું નથી. બાવલા પાસે જરા અવાજ કરું. આ એલાર્મ જરાક જ વગડે એમ બાવલા પાસે મૂકું. ( તે પ્રમાણે કરે છે) [ ઘેાડી વારે જરા સંગીત જેવું એલામ થાય છે. પ્રભા તે સામું જુએ છે. ] સુશીલા : હાં ! એણે સામું જોયું. પ્રભા : આહાહા ! એ તે। ક્યારના ખેડા ખેડા વાંચે છે! 33
