કે શું ? પરણે. તેના આ ઢંગ હોય ? હું નથી પરણી તો ય એટલું તો સમજું છું.
સુશીલા : નહિ, નહિ, નહિ, નહિ. મને જરા માફ કરો. મેં લગ્ન બંધ રાખવાનો નિશ્ચય કર્યો છે.
મિસ કામટ : ક્યારે કર્યો ?
સુશીલા : ઓ ! તમે આવ્યાં છો ? મેં જાણ્યું તમે નહિ આવ્યાં હો.
મિસ કામટ : એમ કેમ વારુ ?
સુશીલા : મને એમ કે તમે અભ્યાસ છોડી અત્યારમાં નહિ આવો.
મિસ કામટ : પણ આ લગ્નની શી વાત છે ? ક્યારે મુલતવી રહ્યાં ?
સુશીલા : અત્યારે જ, આ ફોન કરીને આવું. ( જાય છે )
[ બીજા ખંડમાંથી દચા૦ ચા અને મીઠાઈની રકાબીઓ લઈને આવે છે. ]
મિસિસ શાહ : દયાબહેન ! આ મીઠાઈ હવે અમારે ન ખપે. અમે તો લગ્નની મીઠાઈ ખાવા આવ્યાં હતાં.
દયા૦ : પણ લગ્નની જ મીઠાઈ હું આપું છું ને ! કેમ આ લગ્નની નહિ ગણાય ?
મિસ કોન્ટ્રૅક્ટર : સુશીલાબહેન તે અમને બનાવે છે કે શું, તે સમજાતું નથી. હમણાં કહે છે કે લગ્ન તા મુલતવી રહ્યાં.
દયા૦ : ના ભાઈ ! લગ્ન તો આજે સાંજના નવ વાગે છે.
મિસ પંડ્યા : ત્યારે સુશીલા તો કહે કે અત્યારે લગ્ન બંધ કર્યા છે. ( સુશીલા આવે છે ) કેમ સુશીલા ! મશ્કરી તે અમે તારી કરીએ, કે તું અમારી કરે ?
સુશીલા : મશ્કરી શેની ?
મિસિસ શાહ : શેની કેમ ? દયાબહેન કહે છે બંધ તો કંઈ નથી રહ્યાં !
