ચારુ૦ : જૂના આદર્શ પ્રમાણે જેને પતિવ્રતા કહીએ તે પણ એવી હશે? જે સ્ત્રીને પતિ ઉપર પ્રેમ હોય તે પણ એમ કરે?
સુધીન્દ્ર : પ્રેમ એટલે શું એ જ હું તો સમજતો નથી;— પ્રેમ એટલે કદાચ એ ખાવાની વૃત્તિ. કોઇ સ્ત્રી, પુરુષને મારીને ખાય, કોઈ પૂજીને ખાય. અંગ્રેજો આપણને ખાય છે, તેમાં કેટલાક આપણને ધિક્કારીને ખાય છે, કેટલાક આપણને વખાણીને ખાય છે. કેટલાક જંગલી લોકો પશુને મારવા પહેલાં તેને પૂજે છે.
ચારુ૦ : પણ એ વૃત્તિ સુશીમાં છે?
સુધીન્દ્ર : એને જ પૂછ ને ?
ચારુ૦ : એ તો હા પાડે જ છે.
સુધીન્દ્ર : ત્યારે હું પણ હા પાડું છું.
[અહીંથી વાતાવરણ વધારે ઉલ્લાસમય થતું જાય છે.]
સુશીલા : તમે મારામાં એ જોઈ છે?
સુધીન્દ્ર : હાસ્તો ! તને પણ મિસ કામટની ઈર્ષ્યા આવે છે, એ એ જ વૃત્તિ છે. (સુશીલાથી જરા ચમકી જવાય છે.) તે દિવસે રેસમાં મારે તેની સાથે જોડી બંધાઈ, ત્યારથી તને એ ગમતી નથી.
સુશીલા : ( જરા વિચારીને, પછી જરા હસીને ) તદ્દન ખરું, સુધી ! તું શી રીતે જાણી ગયો ? તેના ઉપરને નંબરે પાસ થવું એ મારા મનનો મોટામાં મોટો નિશ્ચય હતો.
સુધીન્દ્ર : તમે ફર્સ્ટ ક્લાસ વિદ્યાર્થીઓ બધાં જ એવાં હો છો. જેમ સમાજના બૂર્ઝવા કરતાં કામગાર લોકો સારાં, તેમ વિદ્યાર્થીમાં ફર્સ્ટ ક્લાસ કરતાં સેકન્ડ ક્લાસ સારાં. કોઈ ફત્તેહમંદ થયેલા માણસોની ગણતરી કરે તો આ સાબીત થઈ જાય.
સુશીલા : લે રાખ હવે ! પણ હું ખાઈ જવાની છું એમ તું જાણતો હતો તો તું પરણવા શાને તૈયાર થયો ?
