ઊતરી રહ્યો છું.’
‘એ તો તમે જાણો ને તમારો ગોર જાણે. અમે તો એક જ વાત સમજીએ. અમારા ખીમચંદને કંકુઆળો કર્યા વિના અમે અહીંથી ખસવાના નથી.’
‘પણ તમારા ખીમચંદને કંકુઆળા કરવાની વાત હવે મારા હાથમાં નથી રહી.’
‘કેમ ભલા ? તમે તો કન્યાના બાપ છો કે કોણ છો ?’
‘બાપ છું, એટલે જ આમાં હવે મારું કાંઈ ચાલે એમ નથી. મારી પુત્રી હવે પરણવાની બાબતમાં પિતાને પૂછે એવી નથી.’
‘એ તમે જાણો કે તમારી છોકરી જાણે. અમે તો કપાઈને કટકા થઈ જાશું, પણ ખીમચંદની કન્યાને અહીંથી લીધા વિના પાછા નહિ જ જઈએ.’
‘આવી હઠ તે હોય ?’
‘આ તો રાજહઠ છે. વરરાજા પણ અઢી દિવસનો રાજા જ ગણાય છે ને ?’
‘પણ એ તમારી રાજહઠ અમારા ગિરજાશંકરની ગોરહઠ પાસે નહિ ચાલે.’
‘અરે, વાતમાં શો માલ છે ? ક્યાં છે છે તમારો ગિરજો ગોર ? આંયાકણે હાજર કરો તો પાંહરો દોર કરી દઈએ. અમે કોણ? જલાલપર-બાદલાના અડધા ગામધણી હા !’
‘લ્યો, પ્હણેથી પેલા ભૂદેવોનું ટોળું આવે છે એમાં ટકોમુંડો કરાવેલ છે એ જ અમારો ગિરજો ગોર છે. તમે એની જોડે કરી લેજો માથાફોડ.’
કોઈ મોટા પ્રતિનિધિમંડળની આગેવાની લઈને મુખ્ય પ્રધાનને મળવા આવી રહ્યો હોય એ ઢબે ગિરજો રૂઆબભેર આવી ઊભો. એની પાછળ ભૂદેવોનું ટોળું કશીક રાવરિયાદ કરતું હોય એ ઢબે કલકલાટ કરી રહ્યું.
