ઘણા સોનાનું પારણું ને કોરે વીજળી વ્રળકે.
પારણિયાને ફેર ફરતી રતન ચૂનીઓ ઝળકે.
- ઓળોળોળો.
સોનાની સાંકળીઓ સુંદર રેશમની છે દોરી,
ચાર ખૂણે ચંદરવા ટાંક્યા, વચ્ચે સૂરજની જોડી.
- ઓળોળોળો.
મોર ચકલીઓ પૂતળીઓ ને ઝૂમખડાં સોનાના,
રૂમઝૂમ રૂમઝૂમ બજી રહ્યાં મારા લાલ રહો ને છાના.
- ઓળોળોળો.
હીર ચીરનાં બાળોતિયાં ને હાથમાં ધાવણી ઝાલી,
લાડકવાયો બાળક ઝૂલે, મે'ર કરી મતવાલી.
- ઓળોળોળો.
ભીડ થઈ જશોદાને મંદિર જોવા છેલછબીલા,
પગતળિયે પિલાઈ ગયા પ્રેમીજન ભગતીવાળા.
- ઓળોળોળો.
થેઈ ! થેઈ !
[બાળકને ચાલતાં શીખવતી વેળા માતા આ ગીત ગાય છે અને બાળકનો હાથ ઝાલી ડગલાં ભરાવે છે. ગીતનો તાલ બાળકની પહેલવહેલી થેઈ ! થેઈ ! પગલીઓ જેવો જ છે.]
ડગમગ! ડગમગ! ડગલાં ભરતા હરજી મંદિર આવ્યા,
પગમાં ડાક જશોદા માએ ગોકુળમાં ચલાવ્યા.
થેઈ થેઈ ચરણ ભરો ને કાન,
વેંચું મુક્તાફળ ને પાન!
સારી સારી સુખડિયું તારા ગુંજડિયામાં ઘાલું;
મોતીસરના લાડવા તારા હાથડિયામાં આલું રે. – થેઈ થેઈ.
પૌંવા મગાવું દૂધે પલાળું, હરિને ફીણી આલું;
શેરડીનો સાંઠો મગાવું, છોલાવું, મગ ફોલું. - થેઈ થેઈ.
તાલ ટાંચકા શંખ ફેરકણાં ઊભાં ઊભાં મગાવું;
રેશમ દોરી પટવા કેરી ફમક ચોક નખાવું. - થેઈ થઈ.
