પૃષ્ઠ:Kalapino Kekarav.pdf/૪૩૦

વૃથા કાંટા ત્હારા ઉર પર કરે છે ઉઝરડા !
અહો ! હાવાં તો આ ફૂટતી કલી ને મોર ટહુકે !
પ્રભુ ઠારો ત્હારૂં ધગધગ થતું રક્ત સઘળું !
બહુ છે જોવાનું ! નયન નવ ફોડીશ રડતાં !

બધી વેળા જો કે તુજ જીવિતનો મ્હેલ ડગતો
અને ચોપાસે આ મરણનદ મોટો ઘુઘવતો;
રહે છાનું રો ના ! જલ ઉપર નૌકા તરી શકે,
કિનારે ઉચ્છેલે અનિલ શઢ ત્હારો લઈ જશે.

ખરૂં છે કે - પાસે નહિ નહિ જ કો બન્દર દિસે,
ખરૂં છે કે - જંગી ગડગડ થતા લોઢ ઉછળે;
બધી લ્હેરી કિન્તુ ઘસડી વહતી એક જ સ્થળે,
જહીં બોજો ફેંકી થઈશ તું હલકું તું રડીશ ના !

ખરૂં ! ત્હારાં મિત્રો તુજ જિગરની કાતર બન્યાં !
ખરૂં ! ત્હારી સૂકી રસહીણ થઈ આ ઝૂંપડી એ !
ખરૂં ! તું વંટોળે ગગન ચડવા તત્પર થયું !
પડ્યું વારે વારે શિથિલ સઘળા આ અવયવો !

રહે છાનું ! એ તો વિભુ‌ઉર તણું ઇચ્છિત બન્યું !
રહે છાનું ! ના ના ઘટિત નબળાઈ પ્રકટવી !
જનોને જૂઠું આ રુદન તુજ ભાસી હસવતું !
ખરૂં તો ના ફાટે ક્યમ હજુ સુધી ? તું રડીશ ના !

બધાં પ્રેમી અશ્રુ પ્રભુ ઉપર બેઠો ગણી રહ્યો !
ન રો ! એને દર્દી સહુ જિગરની જાણ સઘળી !
સુણાઈ ત્હારી એ કતલ દિલની માંદગી બધી !
દવા દેશે ! રો ના ! અકસીર તહીં ઔષધિ બને !

હવે દે ગીતાનું તુજ હૃદયને ગાન કરવા !
ઘડી લે એનાથી સહુય તુજ સંસાર સવળો !
ન રોજે ! મ્હારૂં તું પણ કદિ મ્હને પૂછીશ નહીં !
પરન્તુ રોતાં તું મુજ મન તણી વાત કરતું !

'સુવર્ણે આજે તો રુદન કરતાં પત્થર જડું !
'કયે દ્‌હાડે કિન્તુ જરૂર જડશે કોણ હિરલા ?'

કલાપીનો કેકારવ/૪૮૩