એ જામના કટકા પરે તુજ ચશ્મથી પાણી પડ્યું,
તે મોતીડાં ચાંપી દઈ ચાલ્યો ગયો હું તો અરે!
લિબાસ લેઈ ફકીરનો તું હું પછાડી આથડી,
ઇતરાઝીની તેના ઉપર ઢોળી બૂરી ગરમી અરે!
ત્હારા નિખાલસ દિલ પરે મેં તો કરી બદી બેશુમાર,
ખૂને જિગર પીવા થયો તૈયાર ખામોખા અરે!
ત્યાં એ ખડી થઈ બન્દગી તુજ આંખમાં આંસું ભર્યાં,
એ જોશના એ ઝોરથી બુરકો ગયો ભીંજાઈ એ!
આ સખ્ત સીનાનો જતાં કિલ્લો તૂટી પણ આખરે,
ત્હારા તુફેલે હૂર અય! નસીહત મળી આજે મને!
રે! લફ્ઝ કહેવા ઇશ્કની મ્હારી ન છે કૈં એ મજાલ,
'આ ઘાતકી દિલ રાખ તું.' એ બોલવા હિમ્મત ન છે!
ઇશ્કના ચોગાનમાં ઝાલિમ નકી પ્હેલો ન હું,
જે છે વફા તેને જફા એ તો ખુદાઈ દોર છે!
ગુલ વીંધીને ગેંદો કરે એ ઝુલ્મ ઝાહિર છે અહીં,
ગુલ ચશ્મથી ના ચાંપવાની એબ આદમ જાતને!
પણ આ જહાંમાં માફી તો નૂર અલ્લાહનું નકી,
હા! બેહયાઈ ઇશ્કદારીમાં ભળીને જ્યાં પળે!
તો માફ કર! દિલદાર થા! ગઈ ગુઝરી તું ભૂલી જા!
આ બેવફા બન્દો હવે ઉગારી લે ઉગારી લે!
૨૦-૨-૧૮૯૬
એક સ્વપ્ન
અહો! કેવું મીઠું મમ જીવિતવ્હેળું વહી જતું!
અરે! તેમાં કેવું વિષ ભળી ગયું ક્યાંથી કડવું!
અહા! એ રાત્રિથી સમજણ પડી આ જગતની,
અને એ ગાફેલી મધુર સઘળી એ ઉડી ગઈ!
હતો મ્હારી નિન્દ્રા ઉપર શીતળો ચન્દ્ર દ્રવતો,
હતો વાયુ થંડો ફરફર કરીને સરકતો;
