આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
૧૧૮
કલ્યાણિકા
તારે માટે આવું વારે વારે,
થોભું ટાઢ તાપ ને વર્ષા મોઝાર :
મારો રાજ ઊભો આવી દ્વારે,
મને નહીં સૂઝ પડે તલભાર. ૨
નાથ ! કશું નથી મૂલ્ય તો મારું,
હું તો છું દુઃખનો પહાડ !
સૌનો તજાયો હું સેવું છું સૌને,
શાને ચાહે વળગાડ ?—
તો તો, નાથ કહે, ચાહું વધારે,
ઉરે તારે એવી વહે અમીધાર !—
મારો રાજા ઊભો આવી દ્વારે,
મને સૂઝ પડે નહીં તલભાર. ૩
રે જીવ ! ક્યાં લગી એને થોભાવે ?
એ જ તારો ભંડાર !
યુગયુગથી તને માગી રહ્યો જે,
કરી લે તેનો સત્કાર !—
ખોલું દ્વાર ને રાજ પધારે :
હો નાથ ! હવે છોડું નહીં પળવાર !
મારો રાજ ઊભો આવી દ્વારે,
રે ક્યાં લગી રાખું તેને ઉરબહાર ? ૪
