પૃષ્ઠ:Kathan Saptashati.pdf/૯

છત્રપતી કે પત્રપતી.
છતે માંથે હાથ ન કપાઅ.
છાજા ઊપલો છોડ.
છાંણાના દેવને કપાશીઆની આંખો.
છાબડે સુરજ ઢાંકો ન રહે.
છીક ખાતાં દંડે
છેલું ઓશડ છાશ.
જમવીના છોકરાં ન મરે.
જણનરીમાં જોર નહીં ત્યારે સુઈઆંણી શું કરે.
જણતાં માઊ થાઅ તેમાં જમાઈનો શું વાંક.
જતાના જાનઈઆ અને વલતાના માંડવીઆ.
જનમ આપે જનેતા પણ કરમ આપે કોઅ.
જલ ત્યાં થલ અને થલ ત્યાં જલ.
જાએ ન આવ્યાં તે નાહાએ શું આવે.
જાંણતાનેં લાખ અને અજાંણતાને સવા લાખ.
જાબે લકડી કુતાકું માર.
જાંનમાં કોએ જાણે નહીં ને હું વરની ફુઈ.
જાત વીના ભાત્ય ન પડે.
જા બીલાડી મોભા મોભ.
જાંણો કોઅડો કોડીનું મુલ.
જીવતાં પાલવું ને મુવાં બાલવું.
જુઓના ભઅથી લુગડાં કહાડી ન નંખાઅ.
જીવવું ને મુવું બરાબર.
જુના પેટની લીખ ન હોઅ.
જુઠું ગાઅ એઠું ખાઅ નેં નાગી નાઅ.
જુઠું બોલવું અને ઝખ મારવું તે બરાબર.]
જેવી સોબત તેવી અસર.
જેની વેલ્યે બેશીએ તેના ધોલ ગાઈએ.
જેવા દેવ તેવી પુજા.
એ જાઅ જાવે તે ફરી ન આવે આવે તો પરોઆના.
પરીઆ ચાવે એટલું ધન લાવે.