માબાપ થવું આકરુ છે રેવાબેન જરા મનમાં બેસાયાં, નવરાવેલે કીકેા ઘરમાં કપડાં હાથે કાઢી પહેરતા હતા; કીકાએ કપડાની ટૂંક આખી ફેઢી નાખી હતી ! ૧૨ રેવાબેન જીવી દીકરી પર જરાક ઊતર્યા: ‘જોતી નથી એલી જીવલી ! આ કીકાએ બધું ફેદી નાખ્યું તે કર કીકાને કારા, ને મૂકી દે આ બધાં કપડાં ! ” ક્રીકેા રડવા લાગ્યા; જીવીતુ' માં ચડયુ. તે કહે : “ એમાં હું શું કરું? કીકા એવા છે એમાં ?” રેવાબેન કહે : “ ત્યારે કપડાં રખડવા દે. જો, આજે ગડબડ કરવી છે ને? અને તારા ભાઈ હમણાં આવશે તે કહેશે, આ ગડબડ શી છે ? ” જીવી માં નીચુ ઘાલી બેસાતી મેસાતી કામ કરવા લાગી, રેવાબેન પપડતાં હતાં. રેવાબેને જમુને નાહવા ખેલાવ્યા, પણ જમુ પાટીમાં એકડા લખતા હતા. તે કહે : “આવું છું, બા હમણાં આવ્યા.” રેવાબેન કહે: “ મારે ખાટી ક્યાં સુધી થવું? હજી તા શીરા કરવા છે ને શાક તા હજી આવ્યું નથી ! જો, ખાઇપીને સૌને ખાગમાં જવું છે. ” જમ્મુ કહે : “ એ... આવ્યા. ” ¢¢ પણ ત્યાં તા રેવાબેન આવ્યાં ને પાટી ફેંકી દીધી ! પાટીના કટકા થયા ને જમુ રડવા લાગ્યા. “ ચાલ, રડે છે શું ? કયારની કહુ' છુ‘ તે સારતા નથી ?’’ રેવાબેન ગુસ્સે થયાં. ત્યાં મોટા દીકરા ચ'પક આવ્યા. રેવાબેન કહે : “ અલ્યા અત્યારમાં કયાં ગયા હતા ?”
