આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
‘તારા ધોરીના છૂટ્યા અછોડા,
૫ ટે લ !
તારા હળના તે તૂટ્યા અંકોડા,
૫ ટે લ !
ભૂખી ભોમ આજ માનવી ભૂખે મરે !
જગના ઓ બાપ ! કેમ બ્હાવરો ફરે ?’
‘મારા હાથીશા ધોરી આજ ખૂંપ્યા,
કે મારગ ગોઝારો.
મારાં લાકડાં ને હળ આજ તૂટ્યાં,
કે દુઃખનો ક્યાં આરો ?
ભૂખી ધરતીમાં હવે શું ઓરું ?
માવડી ભૂખી ! ભૂખ્યાં છોરુ.
ગોઝારા માનવીનો ગોઝારો મારગ;
મૂરખા તે માનવીનો વાંકલો મારગ;
રડતા તે માનવીનો કળતલ મારગ;
મારી ખેતી હું આજ ત્યાં ભૂલી આવ્યો.’
‘શાને વગેરે અલ્યા શૂરા એ રાહ ?
જરા ચીલો સમાર કોક વાર, ઓ ગરાસિયા !
તારો ગિરાસ ઘેર આવશે.
ચીલો સમાર : ૧૨૯
