આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
દેવો મજૂર
ધોમ ધખ્યા, ધરતી લખલખતી,
ઊની ઊની લૂ વાય;
ચકલું સુદ્ધાં ચીં ચીં કરે નહિ
કોણ ઊભું બાળે કાય?
લૂછે કોણ હાથે પરસેવા?
ગમાર મજૂર એ દેવો !
મજૂરોને થાક તે કેવો ?
મોટે મળસ્કે દેવો જાગે
લેતો રામનું નામ.
રામે દેવાને બદલે દીધું
સડક ખોદ્યાનું કામ !
દેવો ઊઠે ધીમે પગલે;
દરિદ્રતા તો ઢગલે ઢગલે;
નિરાશા તો પગલે પગલે.
ઝૂંપડીએ પૂરો ઝાંપો નહિ, સૂતાં
ભોંયે બાલ નવસ્ત્ર.
બૈરી એની મૂઠી બંટી ને બાવટો
ખાંડી રહી શ્રમત્રસ્ત
ખુલી છાતી–ઊતરે રેલા!
ચીંથરિયા ચણિયાની વેલા,
૧૩૩ : નિહારિકા
