તેહ ન્હાનકડા ને સુરેખ, આજ ચરણ થયા મન્દ છેક;
દુઃખભારે અલસગતિ જાય રાણી યશોધરા ક્ષીણુકાય.૨૦
અરુણોદયકેરી જ્યોતે રજનીતણી શાન્તિ ઉદ્દ્યોતે
ઘેરા તિમિર મહિંંથી નિકળતાં જે'વાં રવિકિરણો ઝળહળતાં, ૨૧
હેવાં પૂર્વે હતાં જે લોચન, જ્યોતિર્હીંન થયાં આ ક્ષણ;
પ્રેમદીપ હોલાયા એ આજે, પૂર્વ દીપ્તિ ન ત્હેમાં વિરાજે.૨૨
પક્ષ્મ રેશમ સરીખાં ઢળિયાં,નેનબિમ્બ ઉપર જઈ પડિયાં
લક્ષ્યહીન લોચન એ ભમંત, નવ નીરખે વિલસંત વસંત.૨૩
એક કરમાંહિ કૌક્તિકદામ ધારી સિદ્ધાર્થની અભિરામ;
રાખી સંઘરી જેહ જતનથી, જેહ રાતે એ પળિયો ભવનથી;-૨૪
અહા વિષમય કે'વી એ રાત્ય, અશ્રુપૂર્ણ દિનોતણી માત;
પ્રેમપાત્ર ઉપર બન્યો ક્રૂર, પૂર્વે કો દીઠે પ્રેમશૂર ?૨૫
હેવી નિર્દયતા પ્રેમકેરી કળી કોણ્ સકે જ અનેરી?
ઈહજીવનબન્ધન માંહિ પ્રેમ પૂરવો રુચ્યો હેને નાહિં– ૨૬
અન્યકર-અંગુલીએ વળગ્યો, હીંડે દિવ્ય સૌન્દર્યે ઝળકયો
નિજ સુત ન્હાનકડો અલેતો, થાપણ સિદ્ધાર્થનાથની એ તો. ૨૭
નામ રાહુલ જે'નું રસાળ, વર્ષ સાતતણો દિવ્ય બાળ;
હર્ષભરિયો નિજ માતની સોડેપગપ્હાનિયે દડબડ દોડે.૨૮