અરે ના-રે! ના. ત્હેની પાછળ પેલી પાંખ ઝગમગે છે તે-પેલી તારલા શી શ્વેત વાદળમાં વિહરતી પાંખ.
ના બ્હેન! તું ત્હારે જો. અમારી આંખો તો આંધળી છે. ન દીઠાનું આજ તું દેખ છ.
દુનિયાની આંધળી આંખે દેખતી થશે. જૂવોઃ સ્મશાનમાં તેજદીવડો છે, પૂર ઘેરાં ઘેરાં હસે છે, ચિતામાંથી આનન્દ પ્રગટે છે. જૂવો સ્મશાનમાં આજ સહુ હસે છે. ને જૂવો, સ્મશાનની પાછળ સ્વર્ગ. સ્વર્ગ આઘાં નથી હો! જૂવો, અઘોરની પાછળ અમૃત, જૂવો-
તું આજ ક્ય્હાં જમી?
દીક્ષામન્ત્રમાં જમવાનું કહ્યું છે? જૂવો, ધ્વજ ઉડે છે. સુખ અને સાધુતાથી જગતને વધાવવું એ આપનું જીવનવ્રત. જમવું એ જીવનવ્રત છે કંઇ? દીક્ષા દેતાં જમવાનું કહ્યું છે કંઈ?
આશ્રમઘંટા વળી વાગી. દિવસનાં અજવાળાં આથમ્યાં હતાં. સહિયરો આશ્રમમાં સિધાવી. પાછળ રાત્રીનો પડદો પડતો હતો.
નદીનાં પૂરને, સ્મશાનને, ચિતાને જોતી જોતી આશ્રમવાડીમાં તે ફરતી હતી. આથમતા દિવસને જોઇ તે રડતી; પડતી રાતને જોઇ તે હસતી.
રાત્રીનો અન્ધારપછેડો આશ્રમને આચ્છાદીને પડ્યો. ચન્દ્રોદય નથી, ચન્દ્રોદયની આશાયે નથી. આશ્રમ આજ અન્ધકારમાં છે.
