પૃથ્વીના પહેલા પુ અને એણે ખેઠા થઈ તે આમતેમ હાથ ફેરવ્યા. એણે અધારાના લાંબા કાળ માટે ભેળુ કરી રાખેલું ખાવાનું સલામત જ હતું, એટલે જ્યારે સુહઊભી થઈ અને દાંતડી લઈને જાળાને કાપવાની ચેષ્ટા કરવા લાગી ત્યારે એણે એને પાછી સુવડાવી દીધી. ‘સૂહૂ ! ' એણે કહ્યું : જરૂર નથી. અને ચોવીસે કલાક આ અધારા રાફડામાં પડી રહેતાં હતાં, ખાતાં હતાં અને સૂઈ રહેતાં હતાં, કયારેક મૂંગાં મૂગાં વાત કરતાં હતાં. પણ એક દિવસ ફરી પાછો પેલા જેવા મેટા ધડાકા થયે એમના રાફડાની નીચેથી જ કંઈક સુરરર કરતું પસાર થઈ ગયું. એ સુરરર અવાજ જેવે તેવા નહાતા. શીશ ચમકીને એકદમ ઊછળીને ખેડેડ થઈ ગયા. ‘સૂ!' એ એલ્યું અને આમતેમ હાથ ફેરવી દાંતૂડીને શોધી કાઢી અને એકદમ જાળું કાપવા મડાયા. સુહુ એના વન સામે આથી જોઈ જ રહી. કલાક સુધી એણે સૂહુ સામે જોયા વિના કે આરામ કે ખાવાનું યાદ કર્યાં વિના દાંતૂડી ચલાવ્યે રાખી અને જાળાને ઘણે ભાગ કાપી નાખ્યા. સહુ એને જોઈ જ રહી હતી. પછી સ્તુને જયારે સઁધ આવવા લાગી ત્યારે એણે એને ખભેા ઝાલીને હલાવ્યેા. હવે જ શીશને કંઈક ભાન આવ્યું. એણે પાછુ જોયુ. થાકથી એના દ્વાથમાંથી દાંડી નીચે સરી ગઈ અને એની આંખેા ઘેરાવા લાગી. એ સૂઈ ગયે.. ફરી એ જાગ્યા ત્યારે સ્હને એણે જાળુ કાપતી જોઈ. એ અંઠે થયેા અને સૂંહ પાસે દાંતૂડી માગી. સ્હે ના પાડી. ‘તને કેમ આવી ઇચ્છા થઈ આવી?’ એણે મેઢાના ભાવે દર્શાવીને પ્રશ્ન કર્યાં. ‘ ખાવાનું ખલાસ. બહાર નહિ નીકળીએ તા ખાવાનું નહિ મળે, ' મૂહું પણુ ચેષ્ટાએથી સમજાવ્યું.
