પુષ્પાની સૃષ્ટિમાં : ૨૫ જનતાજનાર્દનને નમ્ર પહેરાવા! પુકારા મારા જય! હું સેવક છું. માલિની : કિંમત આપ, અને પછી માળા કિંમત આપી પહેરવવા માટે આદેશ આપ. સેવક : કિંમત ? મારી સેવાની કિંમત ? એની કિંમત કાઈ આંકી શકયું નથી... માલિની : જેની સેવા કરી હેાય તેને ત્યાં જા. અહીં તા ચેાખ્ખુ સાટુ છે. સેવક : મારી સેવા ઈશ્વર જેટલી વ્યાપક છે. માલિની : તે ઈશ્વર તને બદલે આપશે; ધનપાળ નહિ. આ તા ધનપાળની વાડી છે ! સેવક : તે હું ધનપાળની પણ સેવા કરીશ...પરાક્ષ રીતે કરું છુ. માલિની : તે ધનપાળ જાણે. અત્યારે તા વગર કિંમતે માળા નહિ મળે... G પહેર. અગર કાઈને સેવક : એમ ? ધનપાળને એવડું ગુમાન છે ? હું ભાષણું કરીશ, લેખ લખીશ, વ્યંગચિત્રા દેરીશ અને ધનપાળની જિંદગી ઝેર... [ ધનપાળ ઝડપથી આવે છે] ધનપાળ : હઠા ! ખસે। ! ખસે। ! મારી ખરીદેલી પુષ્પષ્ટિમાં આ ધાંધલ શું? શાંત રહેા ! રાજન પધારે છે... સેવક : શાંત રહે એ ખીજા! સેવક શાંત કદી નહિ રહે ! ધનપાળ : પણ છે શું ? ધાંધલ પ્રેમ કરે છે? સેવક : ધાંધલ કરવી એ અમારી સેવાનો ધર્મ છે! મને માળા આપ ! ત્યાં સુધી હું શાંત પડીશ નહિ. ધનપાળ : મફ્ત માળા નહિ મળે. સેવક : બદલામાં હું સેવા આપીશ...અને હું તા... ધનપાળ : જોજે હા ? ( માલિનીને ) નાખ એને ગળે એક ઝાંખરું ! … કાઈ દિવસ કામના છે..એનું ધાંધલ એ એની કિમત.
