૪૬ : પુષ્પાની સૃષ્ટિમાં વ્યવસ્થિત પાણી આપતાં જલાશયા આપણાં સાચાં મંદિર ! તુ” કહેતા તેમ ! મુસાફર : જરૂર. અને અમારી ગુજરાતી ભાષાએ તે પાણીને બહુ સાચા અર્થ પણ આપ્યો છે. પાણી એટલે ચમકતું, ઝળકતુ, વતું જીવન ! શિથિલતા, દારિદ્રય, રાતલપણુ’, માંદગી, ભીરુતા હોય ત્યાં પાણી ન હોય. માનવી પાણીદાર જોઈએ; જાનવર પણ પાણીદાર જોઈએ; શસ્ત્ર પશુ પાણીદાર બૈઈએ... પણ આપ કાણુ છે ? વાવમાં સતાઈ અદસ્ય રહી શા માટે મેાલે છે? અદસ્ય અધિષ્ઠાત્રી : વાવમાં કાણુ સંતાય ? મુસાફર : ચાર, ડાકુ કે બહારવિયા. અદૃશ્ય અધિષ્ઠાત્રી : એમાંથી હુ… કાણુ ઢાઈશ ? કરી જો કલ્પના. મુસાફર : આપ ચાર, ડાકે બહારવટિયા જેવાં લાગતાં નથી. એ હૈ। તા આમ ખુલ્લી વાત ન કરા. વળી આપના કંઠ સ્ત્રીના કઠે લાગે છે. અદશ્ય અધિષ્ઠાત્રી : સ્ત્રીએ ચાર, ડાકુ કે બહારવટિયે ન બની શકે એમ તું માને છે? અને સ્ત્રી પુરુષને સરખા હુ આપતા આ યુગમાં ? મુસાફર : હું ચાર કે ડાકુ બનવાના સ્ત્રીપુરુષના સમાન હક્ક કબૂલ રાખું' છું... પણ..માટે ભાગે સ્ત્રીઓની ચેારી કે બહારવટાં જરા જુદા પ્રકારનાં હાય. વળી તમારા કઠ ચાર જેવા લાગતા નથી. અદશ્ય અધિષ્ઠાત્રી : ત્યારે કેવા લાગે છે ? ચાર, ડાકુ કે બહાર- વટિયા સિવાય બીજું કાણ અહીં" સંતાય ? મુસાફર : એ સિવાય તા...વાવમાં...કદાચ... જુગારી... પ્રેમીએ સંતાય ...પણુ. અદસ્ય અધિષ્ઠાત્રી : હું તા અહીં એકલી જ છું. અને પ્રેમની વાત કરનાર બેશરમ માનવીએને ખબર છે કે પ્રેમ કઈ વયમાં હેાય ? મુસાફર : અરે, ગધાપચ્ચીસી પહેલાં જાગતા પ્રેમ પચાસે પહોંચતાં
