શક્તિ સ‘ભવ : ૬૯ | પુરુષ અને આ બન્ને દેાડી તેની પાસે નય છે. જતાં બરાબર અટકી જાય છે. ક્રમ અટકયા...... પુરુષ : એ સત્તા ! એનું મેટામાં મોટું સ્વરૂપ રાજસત્તા! અન પડછાયામાં હું વેર, ઝેર, ખૂન, યુદ્ધ, શેષણ અને ભણ જોઈ રહ્યો છું. તમને કાંઈ દેખાય છે: સ્ત્રા : અરે, હા ! ગુલામી...ત્રીઓનાં બજાર...ભૂમિ ઉપરના ર રેલા, વિધવાનાં આંસુ, માતાનાં રુદન અનાધાનાં કાં ત અને કેટકેટલી દુ:ખશ્રેણી હું જો.....સાંભળું છું. [ શબ્દોને અનુરૂપ મૂક દસ્યા રચાય છે. | અરે, અરે! આ જગતમાંથી સત્તાના લાપ કરો. માનવીનાં સુખ સત્તા નીચે કચરાઈ રહેલાં છે ! સત્તા એ શક્તિ નથી. માહિતી છે, વિષ ધરતી ડાકિની છે...શાકિની છે. સુખ વર્ષાવતી સાચી શક્તિ કાંય સભવશે ખરી ? પુરુષ : પણે શાન્તિનુ વાતાવરણ દેખાય છે. ચાલુા ત્યાં સુખ શેાધીએ. શ્રી : હા, પરમ સુખ... પરમ શાન્તિ ત્યાંથી જડશે, કેવા સરસ તુલસીકયારા ! આ રુદ્રાક્ષની માળા હુ પહેરુ’. અકીકની માળા તમે પહેરશે. અને આ સુંદર ધવલ સુંવાળી ભસ્મ આપણે લગાવીશું કે ચંદ્રરંગી ચંદનનું તિલક કરીશું ? [તુલસીકયારા, રુદ્રાક્ષ, અકીક, ભસ્મ અને ચંદન પડેલાં દેખાય છે. તેના સ્પર્શ કરવા જતાં ભય પામી ] આ મા ! પુરુષ : પણ શું છે? ભય પામવાનું કારણ ? આતા શયનાનની [તુ પોતે રુદ્રાક્ષને અડકા ફેંકી દે છે. ] કરામત ! અને અડકવા બરાબર હુ ક્રોસ,
